Η κακή γονική μέριμνα συνδέεται με τον σχολικό εκφοβισμό
Μπορεί οι γονείς να πιστεύουν ότι θα κρατήσουν τα παιδιά τους ασφαλή, αν είναι υπερπροστατευτικοί μαζί τους, ωστόσο μια νέα μελέτη διαπιστώνει πως τα παιδιά είναι πιθανό να πέσουν θύματα σχολικού εκφοβισμού.
Αλλά και η αντίθετη συμπεριφορά, δηλαδή το να είναι οι γονείς αμελείς ή να κακομεταχειρίζονται τα παιδιά τους μπορεί να τα κάνει επίσης στόχο εκφοβισμού, όπως προκύπτει από την ανάλυση περισσότερων από 70 ερευνών, στις οποίες μελετήθηκαν πάνω από 200.000 παιδιά.
Τα αποτελέσματα αυτών των ελλειμματικών και στη μία και στην άλλη περίπτωση συμπεριφορών των γονιών ήταν ισχυρότερα ανάμεσα στα παιδιά που έπεφταν θύματα σχολικού εκφοβισμού και με τη σειρά τους φοβέριζαν άλλα παιδιά, απ’ ό,τι σ’ εκείνα που ήταν θύματα εκφοβισμού αλλά δεν φοβέριζαν με τη σειρά τους άλλους συνομηλίκους τους. Η έρευνα διαπίστωσε πως η αρνητική και σκληρή ανατροφή των παιδιών συνδέθηκε με μέτρια αύξηση του κινδύνου να γίνει το παιδί «νταής» και να αρχίσει να φοβερίζει άλλα παιδιά και μια μικρή αύξηση του κινδύνου να πέσει το παιδί θύμα σχολικού εκφοβισμού. Η θερμή και σταθερή συμπεριφορά στην ανατροφή των παιδιών μειώνει τον κίνδυνο να τρομοκρατούνται από άλλους, σημειώνουν οι ερευνητές.
Τα πορίσματα της έκθεσης των ερευνητών του Πανεπιστημίου του Warwick στην Αγγλία, δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Child Abuse & Neglect.
«Παρά το γεγονός ότι η συμμετοχή των γονέων, η υποστήριξη και η εποπτεία μειώνουν τις πιθανότητες εκφοβισμού, για τα παιδιά των οποίων οι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί ο κίνδυνος αυξάνεται», λέει ο Ντίτερ Βόλκε, ένας από τους συντάκτες της έρευνας.
«Τα παιδιά χρειάζονται υποστήριξη, αλλά μερικοί γονείς προσπαθούν να τα προφυλάξουν από όλες τις αρνητικές εμπειρίες. Κατά τη διαδικασία αυτή τα εμποδίζουν να μάθουν τρόπους αντιμετώπισης των διαφόρων καταστάσεων, με αποτέλεσμα να καθίστανται περισσότερο ευάλωτα», λέει.
«Τα παιδιά με υπερπροστατευτικούς γονείς δεν μπορούν να αναπτύξουν ιδιότητες όπως η αυτονομία και τα επιχειρήματα σε μια διαφωνία, ως εκ τούτου μπορούν να γίνουν εύκολος στόχος για κάποιον που θα επιχειρήσει να τα τρομοκρατήσει. Σε κάθε περίπτωση οι γονείς δεν μπορούν να καθίσουν στον σχολικό πάγκο δίπλα στα παιδιά τους για να τα προστατεύουν κάθε στιγμή, άρα θα πρέπει να τα διδάξουν να προστατεύουν τον εαυτό τους. Τα παιδιά των γονέων, οι οποίοι έχουν θεσπίσει σαφείς κανόνες σχετικά με τη συμπεριφορά, αλλά είναι επίσης υποστηρικτικοί, συναισθηματικοί και θερμοί με τα παιδιά τους, είναι λιγότερο πιθανό να πέσουν θύματα εκφοβισμού», αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης.
«Αυτοί οι γονείς επιτρέπουν στα παιδιά να έχουν κάποια σύγκρουση με τους συμμαθητές για να μάθουν τα ίδια πώς να λύσουν τις διαφορές τους, αντί να παρεμβαίνουν ακόμα και στην παραμικρή διαφωνία», λέει ο Βόλκε.
«Οι άνθρωποι συχνά υποθέτουν ότι η παρενόχληση είναι ένα πρόβλημα στα σχολεία από μόνο του, όμως είναι σαφές πως οι γονείς παίζουν επίσης ένα σημαντικό ρόλο. Το ιδανικό θα ήταν να υπάρχουν προγράμματα παρέμβασης που θα στοχεύουν όχι μόνο στα σχολεία αλλά και στις οικογένειες και θα ενθαρρύνουν τους γονείς να δείχνουν αγάπη, ζεστασιά, και υποστήριξη στα παιδιά τους με τα οποία θα πρέπει να έχουν καλή επικοινωνία», προσθέτει.