Ο καρκίνος του ήπατος κάνει θραύση στο Περού

Ο καρκίνος του ήπατος είναι η έκτη πιο κοινή μορφή καρκίνου παγκοσμίως και η τρίτη πιο θανατηφόρα. Επηρεάζει κυρίως άνδρες άνω των 40, όμως στο Περού «χτυπάει» αδιακρίτως ακόμα και μικρά παιδιά.

Οι ασθενείς σ’ αυτή την χώρα της Λατινικής Αμερικής έχουν κάτι κοινό. Η μέση ηλικία τους είναι τα 25 χρόνια και προέρχονται όλοι από την ίδια γεωγραφική περιοχή των Ανδεων.

Για να αντισταθμίσουν την έλλειψη γνώσεων σχετικά με τον καρκίνο του ήπατος στη Λατινική Αμερική, οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια στατιστική ανάλυση των κλινικών περιστατικών της νόσου στο Περού. Πέρασαν από «κόσκινο» τα δημογραφικά χαρακτηριστικά, τους παράγοντες κινδύνου και τις αιτίες για περισσότερους από 1.500 ασθενείς σε όλη τη χώρα από το 1997 έως το 2010 στο Εθνικό Ινστιτούτο Νεοπλασματικών Ασθενειών στη Λίμα και τα αποτελέσματα που βρήκαν ήταν απροσδόκητα: Το 50% των πληγέντων δεν ταίριαζε καθόλου με το προφίλ των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο. Είναι νέοι με μέσο όρο ηλικίας τα 25 χρόνια, κάποιοι είναι ακόμα και μικρά παιδιά, που ως επί το πλείστον δεν έχουν ηπατίτιδα Β ή C, ούτε πάσχουν από κίρρωση του ήπατος. Επιπλέον το ένα τρίτο από τους πάσχοντες ήταν γυναίκες, σε αντίθεση με τα ευρήματα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, όπου η αναλογία μεταξύ των δύο φύλων είναι πολύ πιο άνιση. Μία επιπλέον ιδιαιτερότητα ήταν πως η πλειοψηφία των ασθενών είχε όγκους-«γίγαντες» με διάμετρο μεγαλύτερη από 10 εκατοστά.

Ενα επίσης ανησυχητικό εύρημα; Οι νέοι ασθενείς προέρχονταν από την πλευρά των Ανδεων. Οι ερευνητές όρισαν ως κομβικό σημείο το Apurimac, μια περιοχή στα νοτιοανατολικά, ως την κύρια πηγή αυτού του φαινομένου, όπου ο πληθυσμός που είχε πληγεί είχε τον χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας.

Μια τέτοια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή ήταν λογικό να δείξει πως η αιτία της ανάπτυξης του καρκίνου του ήπατος θα είχε σχέση με το περιβάλλον όπου ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι.

Οι αρχικές αναλύσεις όμως εξάλειψαν κάθε σύνδεση με τα τρόφιμα, με την κατανάλωση γεωργικών προϊόντων της περιοχής που να περιέχουν μυκοτοξίνες (τοξίνες που παράγονται από μύκητες) που είναι ένας από τους πιο γνωστούς παράγοντες για τον καρκίνο του ήπατος.

Η θεωρία της δηλητηρίασης λόγω της μόλυνσης του εδάφους και των υδάτων από ρύπους, από τυχόν ανθρώπινες δραστηριότητες στην περιοχή διερευνήθηκε επίσης χωρίς να εξαχθεί κάποιο αποτέλεσμα που να παρουσιάζει μια σύνδεση με το γεγονός. Το μόνο που μένει πλέον στους επιστήμονες είναι να εξετάσουν το ενδεχόμενο κάποιου μολυσματικού παράγοντα που, πάντως, παραμένει άγνωστος μέχρι σήμερα και ως τούτου εξακολουθεί να παραμένει μυστήριο ο λόγος που οι άνθρωποι σ’ αυτή τη γωνιά της γης νοσούν με τόσο ανησυχητικούς ρυθμούς από την συγκεκριμένη μορφή καρκίνου.

Ο αριθμός των περιπτώσεων του καρκίνου του ήπατος έχει διπλασιαστεί σε παγκόσμιο επίπεδο κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών λόγω της αύξησης των ιών της ηπατίτιδας, ιδίως στη Δυτική Αφρική και τη Νοτιοανατολική Ασία. Η ασθένεια που είναι επίσης γνωστή ως ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα προκαλεί σχεδόν 700.000 θανάτους ετησίως σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας.

Η συγκεκριμένη παθολογία δεν ανταποκρίνεται επαρκώς στη χημειοθεραπεία. Κατά συνέπεια οι όγκοι θα πρέπει είτε να αφαιρεθούν χειρουργικά, είτε να αντιμετωπιστούν χημικά με εμβολισμό, δηλαδή με ένεση απευθείας στον όγκο. Το 85% των ασθενών από καρκίνο του ήπατος ζει στις αναπτυσσόμενες χώρες.