Το μαγειρεμένο κρέας μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης άνοιας
Το μαγείρεμα του κρέατος στο φούρνο, τη σχάρα ή το τηγάνι μπορεί να παράγει χημικές ουσίες, οι οποίες είναι ικανές να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης άνοιας, σύμφωνα με Αμερικανούς ερευνητές.
Τα τελικά προϊόντα προχωρημένης γλυκοζυλίωσης (AGEs) έχουν συνδεθεί με ασθένειες όπως ο διαβήτης τύπου 2.
Ποντικοί που τράφηκαν στο εργαστήριο με δίαιτα υψηλή σε AGEs παρουσίασαν μία συσσώρευση επικίνδυνων πρωτεϊνών στον εγκέφαλο και μειωμένη γνωστική λειτουργία.
Οι εμπειρογνώμονες, ωστόσο, είπαν ότι τα αποτελέσματα ήταν ξεκάθαρα αλλά δεν παρείχαν οριστικές απαντήσεις.
Τα τελικά προϊόντα προχωρημένης γλυκοζυλίωσης σχηματίζονται όταν οι πρωτεΐνες ή τα λίπη αντιδρούν με ζάχαρη. Αυτό μπορεί να συμβεί με φυσικό τρόπο και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του μαγειρέματος.
Οι ερευνητές στη Σχολή Ιατρικής Icahn στο Mount Sinai, στη Νέα Υόρκη, εξέτασαν την επίδραση των AGEs σε ποντίκια και ανθρώπους .
Tα αποτελέσματα από τα πειράματα στα ζώα που δημοσιεύτηκαν στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, έδειξαν ότι μια διατροφή πλούσια σε AGEs επηρεάζει τη χημεία του εγκεφάλου.
Αυτό οδηγεί σε συσσώρευση των ελαττωματικών πρωτεϊνών βήτα αμυλοειδούς, ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της νόσου Αλτσχάιμερ. Τα ποντίκια που ακολούθησαν διατροφή χαμηλή σε AGEs ήταν σε θέση να αποτρέψουν την παραγωγή κατεστραμμένων πρωτεϊνών βήτα αμυλοειδούς.
Αντίθετα τα ποντίκια που ακολούθησαν διατροφή πλούσια σε AGEs λειτουργούσαν λιγότερο καλά, τόσο σωματικά, όσο και νοητικά.
Μια αντίστοιχη, βραχυπρόθεσμη ανάλυση ατόμων ηλικίας άνω των 60 ετών έδειξε μια σύνδεση μεταξύ των υψηλών επιπέδων AGEs στο αίμα και γνωστικής εξασθένησης.
«Αποτελεσματική θεραπεία»
Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα πως η άνοια που σχετίζεται με την ηλικία μπορεί να συνδέεται με τα υψηλά επίπεδα τροφών με τελικά προϊόντα προχωρημένης γλυκοζυλίωσης.
«Η μείωση των ΑGEs που προέρχονται από τροφές είναι εφικτή και μπορεί να παρέχει μια αποτελεσματική στρατηγική για θεραπείες», αναφέρει ο Derek Hill, καθηγητής Επιστημών Ιατρικής Απεικόνισης στο University College του Λονδίνου και προσθέτει:
«Επειδή οι θεραπείες για τη νόσο του Αλτσχάιμερ παραμένουν μια αμυδρή ελπίδα, οι προσπάθειες για την πρόληψη είναι εξαιρετικά σημαντικές, αλλά η μελέτη αυτή θα πρέπει να θεωρηθεί ως ενθάρρυνση περαιτέρω εργασίας και όχι ως παροχή οριστικών απαντήσεων. Είναι, ωστόσο, λόγος για αισιοδοξία αφού παρέχονται στοιχεία που δείχνουν πως η χρήση στρατηγικών πρόληψης μπορεί να μειώσει την παρουσία της νόσου του Αλτσχάιμερ και άλλων μορφών άνοιας στην κοινωνία, γεγονός που θα μπορούσε να έχει θετικό αντίκτυπο σε όλους μας».
Από την πλευρά του, ο δρ Simon Ridley, από το Ινστιτούτο Ερευνας για το Αλτσχάιμερ τόνισε:
«Ο διαβήτης έχει ήδη συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο άνοιας και αυτή η μικρή μελέτη παρέχει κάποια νέα διορατικότητα σε μερικές από τις πιθανές μοριακές διαδικασίες που μπορεί να συνδέουν τις δύο προϋποθέσεις. Είναι, όμως, σημαντικό να σημειωθεί πως οι άνθρωποι που έλαβαν μέρος στη μελέτη δεν είχαν άνοια. Αυτό σημαίνει πως το θέμα δεν έχει μέχρι στιγμής μελετηθεί καλά στους ανθρώπους και δεν γνωρίζουμε αν οι ποσότητες AGEs στη διατροφή μας θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης άνοιας».