Mπορεί κάποιος να δείχνει πιο όμορφος μετά την πλαστική χειρουργική επέμβαση;

Η πλαστική χειρουργική προσώπου μπορεί να γυρίσει πίσω το χρόνο, αλλά οι νέες έρευνες δείχνουν ότι δεν μπορεί, δυστυχώς, να ενισχύσει την ελκυστικότητα.

Σε μια μικρή μελέτη σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα, ζητήθηκε από 50 άγνωστους να μαντέψουν την ηλικία και να κατατάξουν (υποκειμενικά βεβαίως…) την ελκυστικότητα 49 ασθενών μετά την προβολή φωτογραφιών τους, είτε πριν, είτε μετά την πλαστική χειρουργική προσώπου.

Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν; Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να εξαφανίσει μερικά χρόνια από το πρόσωπο ενός ανθρώπου, αλλά δεν μπορεί να κάνει σχεδόν τίποτα για την ενίσχυση της συνολικής ελκυστικότητας των ασθενών.

Το θέμα είναι οι προσδοκίες των ασθενών, λέει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Δρ Joshua Zimm, θεράπων χειρουργός στο Νοσοκομείο Lenox Hill.

«Οταν κάνουμε αυτό το είδος της χειρουργικής επέμβασης, για να εξαφανίσουμε τις ρυτίδες, λέω στους ασθενείς μου ότι θα φαίνονται πιο φρέσκοι, πιο ενεργητικοί και λιγότερο κουρασμένοι και επίσης έχουμε κάποια στοιχεία στη βιβλιογραφία που υποδεικνύουν ότι θα δείχνουν και νεότεροι. Αλλά προφανώς δεν μπορώ να τους πω ότι θα φαίνονται πιο ελκυστικοί», λέει ο Zimm.

Τόνισε, ωστόσο, με έμφαση πως τα ευρήματα αντιπροσωπεύουν το έργο ενός και μόνο χειρουργού.

«Σίγουρα, όμως, αν ψάχνετε για αισθητική χειρουργική προσώπου που θέλετε να σάς κάνει να δείχνετε νεότεροι, αυτό μπορεί να το κάνει. Από εκεί και πέρα, δεν είναι σαφές ότι ο καθένας θα φαίνεται σίγουρα και πιο ελκυστικός, πιο όμορφος, αν η εικόνα του προσώπου του δεν συγκεντρώνει τις απαιτούμενες προδιαγραφές», καταλήγει.

Ο Zimm και οι συνεργάτες του συζήτησαν τα ευρήματά τους  σε απευθείας σύνδεση στην έκδοση του περιοδικού JAMA Facial Plastic Surgery. H ομάδα επικεντρώθηκε σε πελάτες ενός ιδιωτικού θεραπευτηρίου στο Τορόντο όπου μεταξύ του 2006-2010 πραγματοποιήθηκαν οι ακόλουθες επεμβάσεις: Λίφτινγκ προσώπου, λίφτινγκ λαιμού, βλεφαροπλαστική και λίφτινγκ μετώπου. Οι ασθενείς ήταν μεταξύ 42-73 ετών.

Οι φωτογραφίες προσώπου τραβήχτηκαν πριν από την επέμβαση και στη συνέχεια έξι μήνες μετά την χειρουργική επέμβαση. Μακιγιάζ και κοσμήματα είχαν απαγορευτεί στις φωτογραφίες, όπως επίσης και επιπλέον καλλυντικές διαδικασίες, όπως ενέσεις μπότοξ.

Οι «βαθμολογητές» είδαν φωτογραφίες του ασθενούς πριν από την χειρουργική επέμβαση ή μετά απ’ αυτήν, αλλά όχι και τις δύο μαζί. Χωρίς να γνωρίζουν το σκοπό της μελέτης, τούς ζητήθηκε να εκτιμήσουν την ηλικία του ασθενούς και να βαθμολογήσουν την ελκυστικότητά του σε μια κλίμακα από το 1 μέχρι το 10. Δεν τούς δόθηκε μάλιστα κανένα κριτήριο για τον καθορισμό της ελκυστικότητας, έτσι ώστε να μην επηρεαστεί ο τρόπος σκέψης τους. Αν και οι ασθενείς αξιολογήθηκαν κατά μέσο όρο έως και τρία χρόνια νεότεροι από την πραγματική τους ηλικία, μετά από την πλαστική χειρουργική επέμβαση, η διαφορά στην αξιολόγηση της ελκυστικότητάς τους κρίθηκε στατιστικά ασήμαντη.

Ο Zimm σημείωσε επισταμένα πως τα συμπεράσματα της μελέτης δεν αντικατοπτρίζουν το πλαίσιο του πραγματικού κόσμου, αφού εκεί οι συγγενείς και οι γνωστοί των ασθενών, θα έχουν ένα πολύ σαφές σημείο αναφοράς στην εκτίμησή τους για τα αποτελέσματα της χειρουργικής επέμβασης, τόσο για την ηλικία, όσο και για την ομορφιά. Υποστήριξε, επίσης, πως θα χρειαζόταν μια πολύ μεγαλύτερη μελέτη, προκειμένου να ερευνηθεί περαιτέρω η επίδραση μιας επέμβασης πλαστικής χειρουργικής προσώπου.

«Στο τέλος της ημέρας, ο στόχος είναι να γίνουν οι άνθρωποι ευτυχισμένοι, οπότε πρέπει να ξέρουμε τι είναι δυνατόν να γίνει, ώστε να προσδιοριστεί εάν μπορούμε να βοηθήσουμε έναν συγκεκριμένο ασθενή», είπε.

Μία πλαστική χειρουργός από το Σικάγο, ωστόσο, θεωρεί πως η μελέτη του Zimm δεν έχει κανένα νόημα.

«Σίγουρα όταν βλέπω έναν νέο ασθενή, πρέπει να αποφασίσω αν αυτό που ζητάει είναι εφικτό ή ακόμα και ρεαλιστικό», λέει η Δρ Laurie Casas, ανώτερη κλινική εκπαιδευτικός στην Ιατρική Σχολή Pritzker στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου Pritzker Ιατρική Σχολή.

«Κι αυτό είναι μια πολύ σύνθετη διαδικασία, επειδή η αντίληψη της ομορφιάς πρέπει να αξιολογηθεί τόσο από τον χειρουργό όσο και από τον ασθενή. Οι ασθενείς θέλουν να φαίνονται πιο ελκυστικοί και η συγκεκριμένη μελέτη δεν πάει πουθενά με αυτή τη διαδικασία γιατί είναι αδύνατο να έχει νόημα με τα συγκεκριμένα δεδομένα. Χωρίς μια δεδομένη σταθερά του τι είναι ελκυστικό σε μια κλίμακα από το 1 έως το 10, ουσιαστικά δεν υπάρχει πλαίσιο αναφοράς. Ετσι τα αποτελέσματα είναι εντελώς υποκειμενικά και επομένως χωρίς νόημα», καταλήγει.