Μπύρα, η ιστορία μιας λατρεμένης συνήθειας

Υπήρξε το εκλεκτό ποτό των Αγγλων βασιλιάδων, των Αιγυπτίων δουλευτών της πέτρας και του… Homer Simpson. Ενα ποτό με μακρά ιστορία που πηγαίνει πολύ πίσω στο χρόνο, περίπου στο 3400 π.Χ.

Η πρώτη γνωστή γραπτή καταγραφή μπύρας χρονολογείται από τους αρχαίους Σουμέριους. Είναι με τη μορφή ενός ύμνου, στη θεά της μπύρας που ονομάζεται Ninkasi. Αυτή η πρώτη συνταγή μπύρας μιλά για μούσκεμα κόκκων που θα πρέπει να αναμειγνύονται με το ψωμί και το νερό: Το ψωμί παρέχει την πηγή της ζύμης, που ήταν ο καταλύτης για τη ζύμωση. Δεν είναι γνωστό πώς οι Σουμέριοι είχαν καταλάβει ότι το ψωμί θα μπορούσε να ξεκινήσει τη διαδικασία της ζύμωσης. Ισως ήταν απλά ένα ευτυχές ατύχημα από έναν ανυποψίαστο ή τυχαίο εφευρέτη.

Η ζυθοποιία συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια των αυτοκρατοριών της Βαβυλώνας και της Αιγύπτου και εκτιμάται ότι οι Βαβυλώνιοι είχαν συνταγές ακόμα και για 20 διαφορετικά είδη. Ο κώδικας Χαμουραμπί, το σύνολο των νόμων της αρχαίας Βαβυλώνας, θέσπισε μια ημερήσια χορήγηση μπύρας για τους πολίτες. Το ποτό κατανέμονταν σύμφωνα με την κοινωνική θέση: Οι εργάτες λάμβαναν δύο λίτρα την ημέρα, ενώ οι ιερείς και οι άρχοντες έπαιρναν πέντε. Εκείνη την εποχή, το ποτό ήταν πάντα αφιλτράριστο και θολό, ενώ ένα πικρό ίζημα συγκεντρωνόταν στον πυθμένα των αγγείων πόσης. Ειδικά καλαμάκια εφευρέθηκαν για να αποφεύγουν τη λάσπη.

Φυσικά, οι αρχαίες μπύρες είχαν πολύ διαφορετική γεύση από τις σύγχρονες. Τότε, ήταν συνηθισμένο να προσθέτουν μπαχαρικά και βότανα στο μείγμα της ωρίμανσης, καθώς και άλλα συστατικά που φαίνονται εντελώς παράξενα σε μας, όπως ελαιόλαδο, τυρί και καρότα έως και παραισθησιογόνα όπως κάνναβη και παπαρούνα. Εκτός του ότι ήταν θολή και γεμάτη με ιζήματα, η μπύρα ήταν πολύ βαριά για να δημιουργήσει τον αφρό που δημιουργούν οι σημερινές μπύρες.

Ανεξάρτητα από τη γεύση της, τουλάχιστον σε σχέση με τα γούστα μας, οι ζυθοποιοί εξακολούθησαν να παράγουν και να καταναλώνουν μπύρα, αν οι διαπιστώσεις σε αρχαιολογικούς χώρους από την ελληνική και ρωμαϊκή εποχή είναι αληθινές. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος ανέφερε ότι η μπύρα ήταν δημοφιλής γύρω από τη Μεσόγειο στα χρόνια πριν την παραγωγή κρασιού. Καθώς περνούσε ο καιρός, η επιστήμη της μπύρας μετακινήθηκε από το δρόμο προς τα μοναστήρια. Οι χριστιανικές μονές ήταν το κέντρο της γνώσης και της μάθησης κατά το Μεσαίωνα, οπότε οι μοναχοί έγιναν οι ειδικοί γνώστες συνταγών μπύρας και τα μοναστήρια μετατράπηκαν σε ζυθοποιίες. Οι εκλεπτυσμένες τεχνικές τους είχαν ως αποτέλεσμα την καθαρή, παγωμένη, αφρώδη μπύρα που ξέρουμε σήμερα.

Διαβάστε επίσης:

To παλαιότερο ζυθοποιείο στον κόσμο, βρίσκεται στη Βαυαρία

***