Νέο φάρμακο «ξετρυπώνει» τον ιό HIV

Ενα «συναρπαστικό βήμα» στο δρόμο για τη θεραπεία του ιού HIV, υποστηρίζουν ότι έκαναν επιστήμονες από τη Δανία, που υποχρέωσαν τον ιό να «βγει από την κρυψώνα» του, όπως λένε χαρακτηριστικά.

Ο HIV μπορεί να γίνει μέρος του ανθρώπινου DNA και να παραμείνει αδρανής για δεκαετίες, καθιστώντας αδύνατη τη θεραπεία του.

Η έρευνα σε πρώιμο στάδιο σε έξι άτομα, έδειξε πως η χημειοθεραπεία σε χαμηλές δόσεις μπορεί να «ξυπνήσει» τον ιό.

Οι εμπειρογνώμονες είπαν ότι είναι μια πολλά υποσχόμενη αρχή, αλλά είναι απίθανο να μπορέσει το φάρμακο να λειτουργήσει από μόνο του για να θεραπεύσει τον ιό.

Τα αντι-ιικά φάρμακα μπορεί να οδηγήσουν τον ιό σε χαμηλά, μη ανιχνεύσιμα στην κυκλοφορία του αίματος επίπεδα, δηλαδή άτομα που είναι φορείς του ιού HIV μπορούν να έχουν ένα σχεδόν φυσιολογικό προσδόκιμο ζωής.

Ομως, υπάρχει ένα πρόβλημα: Ο HIV μπορεί να ενσωματώσει το DNA του στο δικό μας, που είναι απρόσιτο στα φάρμακα και το ανοσοποιητικό μας σύστημα μπορεί να γίνει η «δεξαμενή» του ιού. Οταν η φαρμακευτική αγωγή σταματά, ο ιός μπορεί να βγει έξω από τη δεξαμενή και να ανανεώσει την επίθεσή του. Η διεθνής έρευνα έχει αυτόν ακριβώς τον στόχο: Να βγάλει τον ιό έξω από τις δεξαμενές του.

Μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Aarhaus στη Δανία, δοκίμασε σε έξι ασθενείς με μη ανιχνεύσιμα επίπεδα του ιού, τη χρήση ενός φαρμάκου χημειοθεραπείας, τη ρομιδεψίνη, που χρησιμοποιείται στο λέμφωμα. Κάθε άτομο έλαβε μία μειωμένη δόση του φαρμάκου μία φορά την εβδομάδα για τρεις εβδομάδες. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως υπήρξε αξιοσημείωτο άλμα στα ιικά επίπεδα του αίματος σε πέντε από τους έξι ασθενείς.

«Κάθε βήμα προς τα εμπρός είναι πάντα συναρπαστικό και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Δείξαμε ότι είναι δυνατόν να βγάλουμε τον ιό έξω από τα κύτταρα. Το επόμενο βήμα είναι να σκοτώσουμε πραγματικά τα κύτταρα του ιού. Η δοκιμή κινείται πλέον σε μια νέα φάση που συνδυάζει την ρομιδεψίνη με κάτι που θα ενισχύσει το ανοσοποιητικό σύστημα και στην περίπτωσή μας αυτό πρέπει να είναι ένα εμβόλιο κατά του HIV», είπε ο δρ Ole Sogaard που συμμετείχε στην έρευνα και πρόσθεσε ότι υπήρξε έντονος σκεπτικισμός σχετικά με το αν το φάρμακο ήταν αρκετά ισχυρό.

Οι παρενέργειες ήταν εκείνες που συνήθως συνδέονται με τη χημειοθεραπεία, συμπεριλαμβανομένης της κόπωσης.

Προκλήσεις

Υπάρχουν ακόμα, βέβαια, πολλές δύσκολες προκλήσεις. Η ομάδα δεν μπορεί να πει ποια είναι η αναλογία των κυττάρων στα οποία κρύβεται ο HIV που ενεργοποιούνται από τη ρομιδεψίνη.

Ενα άλλο διαφαινόμενο ερώτημα είναι ποιες δεξαμενές του ιού στοχεύτηκαν με επιτυχία. Ο HIV μπορεί να κρύβεται σε κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος στο αίμα, αλλά υπάρχουν μεγαλύτερες δεξαμενές στο έντερο και το κεντρικό νευρικό σύστημα και δεν είναι σαφές αν αυτές θα ενεργοποιηθούν από μια χημειοθεραπεία που βασίζεται στο αίμα.

«Γνωρίζουμε ότι είναι ένα βήμα προς τα εμπρός, αλλά δεν ξέρουμε πόσο μεγάλο. Θα μπορούσε να είναι ένα απλό βήμα, θα μπορούσε να είναι ένα τεράστιο άλμα, αλλά δεν γνωρίζουμε προς το παρόν τι ακριβώς είναι», προσθέτει ο δρ Sogaard.

Η ρομιδεψίνη λειτουργεί «χαλαρώνοντας» τις σφιχτές δέσμες του DNA. Αυτό εκθέτει τον κρυμμένο γενετικό κώδικα του ΗIV και οδηγεί στην παραγωγή νέων ιών.

Ο δρ Andrew Freedman, από το Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ θεώρησε τα ευρήματα «πολλά υποσχόμενα», αλλά εξέφρασε και την αμφιβολία του για την αποτελεσματικότητα ενός τέτοιου φαρμάκου για όλο το εύρος του ιού:

«Ως σύλληψη και εκτέλεση η μελέτη φαίνεται πολλά υποσχόμενη. Η αναζήτηση για μια θεραπεία είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό το ζητούμενο. Δεν πρόκειται να είναι εύκολη και είναι απίθανο ένα μόνο φάρμακο, όπως αυτό να είναι αρκετό. Υπάρχει μεγάλη αμφιβολία για το αν θα μπορεί να καταστρέψει εντελώς τη δεξαμενή του ιού», είπε.