O «κανόνας των 5 δευτερολέπτων» δεν είναι αστικός μύθος, λένε οι ερευνητές

Είστε έτοιμοι να φάτε το τελευταίο κομμάτι σοκολάτας, αλλά καθώς το φέρνετε στο στόμα σας, σάς πέφτει στο πάτωμα. Τι κάνετε; Το πετάτε ή το σηκώνετε, το σκουπίζετε βιαστικά και το τρώτε;

Πολλοί αναφέρονται στον «κανόνα των 5 δευτερολέπτων» για να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι δεν αντιστέκονται στον πειρασμό να το φάνε. Τώρα, μια νέα έρευνα έρχεται να υποδείξει πως αυτός ο αστικός μύθος μπορεί να στοιχειοθετήσει ένα πραγματικό επιστημονικό γεγονός.

Ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων είναι η θεωρία πως αν τα τρόφιμα ανακτηθούν μέσα σε 5 δευτερόλεπτα από το πάτωμα, είναι ασφαλή για κατανάλωση, επειδή δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για τα βακτήρια να τα μολύνουν.

Για να διαπιστώσει αν αυτή η θεωρία έχει κάποια ψήγματα αλήθειας, η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή Anthony Hilton από το Πανεπιστήμιο του Αστον, στη Μεγάλη Βρετανία, αξιολόγησε την μεταφορά των κοινών βακτηρίων E.coli (Escherichia coli) και σταφυλόκοκκο ( Staphylococcus aureus)  μεταξύ διαφορετικών τύπων δαπέδου και τροφίμων.

Οι τύποι δαπέδου που αξιολογήθηκαν ήταν χαλί με απανωτές στρώσεις, ξύλο και πλακάκια, ενώ τα τρόφιμα περιελάμβαναν τοστ, ζυμαρικά, ένα μπισκότο και κολλώδη γλυκά.

Οι ερευνητές ανέλυσαν το επίπεδο της βακτηριακής μεταφοράς, όταν τα τρόφιμα ήρθαν σε επαφή με τις επιφάνειες των δαπέδων μεταξύ τριών και τριάντα δευτερολέπτων.

Τα αποτελέσματα της ανάλυσης αποκάλυψαν ότι ο χρόνος ήταν σημαντικός παράγοντας στο κατά πόσο τα βακτήρια μεταφέρθηκαν στα τρόφιμα, καθώς όσο περισσότερο χρόνο έμεινε το τρόφιμο στο πάτωμα, τόσο περισσότερα βακτήρια πήρε.

Επιπλέον, το είδος της επιφάνειας έπαιξε ρόλο επίσης σε ό,τι αφορά την ποσότητα των βακτηρίων.

Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι οι επιφάνειες που ήταν καλυμμένες με χαλί ή μοκέτα μετέφεραν λιγότερα βακτήρια απ’ ό,τι οι επιφάνειες που ήταν καλυμμένες με πλακάκια ή με ξύλο.

Στο πλαίσιο της μελέτης, οι ερευνητές πραγματοποίησαν, επίσης, μια έρευνα που ζήτησε από τους συμμετέχοντες να χρησιμοποιήσουν τον κανόνα των 5 δευτερολέπτων.

Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι το 87% των συμμετεχόντων είχαν ήδη φάει τα τρόφιμα που έπεσαν κάτω ή αν δεν τα έφαγαν επρόκειτο να το κάνουν. Το 55% εξ αυτών ήταν γυναίκες. Από τις γυναίκες που δήλωσαν ότι θα φάνε το τρόφιμο που έπεσε στο πάτωμα, το 81% δήλωσε ότι εγκρίνει τον κανόνα των 5 δευτερολέπτων.

Με δεδομένο τον μεγάλο αριθμό των ανθρώπων που δήλωσαν ότι θα έτρωγαν το φαγητό που έπεσε στο πάτωμα, ο καθηγητής Hilton επέστησε την προσοχή στους πολίτες: «Η κατανάλωση τροφίμων που έπεσαν στο πάτωμα, ενέχει ακόμα κίνδυνο μόλυνσης, δεδομένου ότι εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα όποια βακτήρια βρίσκονται εκείνη τη στιγμή στο πάτωμα. Ωστόσο, τα ευρήματα της μελέτης μπορούν σε ένα βαθμό να καθησυχάσουν τους πολίτες που τους απασχολεί αν ισχύει ή όχι ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων, γιατί τελικά αποδεικνύεται πως είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένας αστικός μύθος ή μια διήγηση μιας ηλικιωμένης έμπειρης νοικοκυράς».

Αντίθετα, σε μια έκθεση του 2012 ο δρ Jorge Parada, από το Πανεπιστήμιο Λογιόλα στο Σικάγο, υποστήριξε πως ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων είναι λανθασμένος και ότι τα τρόφιμα που πέφτουν στο πάτωμα μολύνονται άμεσα και δεν μπορούν να εξυγιανθούν.

«Οταν πρόκειται για τη λαογραφία, ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων θα πρέπει να αντικατασταθεί με έναν άλλο κανόνα. Αυτόν που λέει: “Σε περίπτωση αμφιβολίας, πετάξτε το!”», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Parada.