Ο κρυφός κίνδυνος της άνοιας μέσα στο σπίτι

Οι αριθμοί των ηλικιωμένων που πάσχουν από Αλτσχάιμερ ή άλλη μορφή άνοιας ολοένα και αυξάνονται, ωστόσο δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά μόνο εκτιμήσεις, αφού υπάρχουν άνθρωποι που απλά δεν έχουν διαγνωστεί.

Πολλοί είναι εκείνοι οι άνθρωποι που πάσχουν από κάποιας μορφής άνοιας κι όμως εξακολουθούν να μένουν μόνοι τους στο σπίτι τους. Η κατάστασή τους τούς αναγκάζει να χάνουν την εστίαση και τον έλεγχό τους και τους καθιστά ιδιαίτερα ευαίσθητους σε τραυματισμούς. Το ακόμα πιο δύσκολο είναι πως πολλοί απ’ αυτούς αρνούνται να εγκαταλείψουν το χώρο τους. Το σπίτι τους είναι αυτό στο οποίο αισθάνονται άνετα, εκεί μπορούν να κρατήσουν τις αναμνήσεις τους και να παραμείνουν απομονωμένοι από αυτό που φοβούνται περισσότερο απ’ όλα: Την αλλαγή.

Μια πρόσφατη μελέτη από ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, στη Βαλτιμόρη, εξέτασε ένα μικρό μέγεθος δείγματος ασθενών με Αλτσχάιμερ γύρω από την πόλη και παρατήρησαν πως πολλοί από αυτούς τους ασθενείς που ζουν στο σπίτι τους έχουν ανικανοποίητες ανάγκες που θέτουν την υγεία και την ασφάλειά τους σε κίνδυνο.

Διαπίστωσαν, επίσης, πως τα άτομα με ήπιες περιπτώσεις άνοιας, ζούσαν σε πιο επικίνδυνες συνθήκες απ’ ό,τι ασθενείς με πιο σοβαρές περιπτώσεις.

Η μελέτη αναφέρει πως ορισμένα μέτρα ασφαλείας πρέπει να εφαρμοστούν για την αποφυγή του κινδύνου, όπως ο περιορισμός πρόσβασης σε εργαλεία και άλλα πράγματα που μπορούν εύκολα να τούς προκαλέσουν τραυματισμό. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν τα πράγματα που υπάρχουν στην κουζίνα, όπως τα μαχαίρια. Οι χειρολαβές στο μπάνιο κοντά στην μπανιέρα και την τουαλέτα είναι επίσης σημαντικές.

Στην φροντίδα των ατόμων αυτών στο σπίτι ένα επίσης σημαντικό κομμάτι είναι η διατήρηση της υγείας και της ασφάλειάς τους. Χρειάζονται κάποιον εκεί να βοηθήσει με τα γεύματα, να βεβαιωθεί πως η σόμπα έχει σβήσει και πως τηρούνται οι κανόνες υγιεινής και άλλα φαινομενικά μικρά ζητήματα, για τα οποία όμως πρέπει να ληφθεί μέριμνα.

Αυτό που σε εμάς φαίνεται ρουτίνα για τα άτομα με άνοια είναι ένας πραγματικός αγώνας. Οι φροντιστές τους θα πρέπει, επίσης, να κρατήσουν τους ασθενείς απασχολημένους κατά τη διάρκεια της ημέρας, ώστε να μην κάθονται άπραγοι μπροστά στην τηλεόραση. Η συζήτηση μαζί τους, το δίπλωμα των ρούχων, η σαλάτα για το γεύμα, μια απλή εργασία, μπορεί να τούς βοηθήσει να αισθάνονται ότι συμμετέχουν και να παρέχουν κάποια αναγκαία δραστηριότητα.

Τις περισσότερες φορές η φροντίδα του ηλικιωμένου με άνοια πέφτει σε ένα αγαπημένο πρόσωπο που έχει ελάχιστη εμπειρία. Αυτά τα μικρά καθήκοντα είναι ένας τρόπος για να γίνει η άνοια ασφαλέστερη, μαζί με τις μεθόδους που αναφέρθηκαν παραπάνω. Η εξεύρεση ενός επαγγελματία φροντιστή μπορεί να αποδειχθεί δαπανηρή και δύσκολη. Κι αν βρεθεί μπορεί ο ίδιος ο ασθενής να αρνηθεί τη βοήθειά του. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να βεβαιώσουν ότι δεν θέλουν να εγκαταλείψουν την ανεξαρτησία τους.

Αν εν πάση περιπτώσει, υποψιάζεστε ότι κάποιος δικός σας έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια άνοιας είναι μια καλή ιδέα να προχωρήσετε με έναν γιατρό σε διάγνωση. Δώστε προσοχή στις συνθήκες διαβίωσης, τη μνήμη και άλλα σημάδια για να σχεδιάσετε με τη βοήθεια του γιατρού την πορεία της δράσης.