Oλιστική ιατρική, φροντίδα και παράδοση

H oλιστική ιατρική χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες, και τελικά κερδίζει την προσοχή των ασθενών που αναζητούν εναλλακτικές μεθόδους φροντίδας γι’ αυτό και είναι σημαντικό να κατανοήσουμε για τι ακριβώς μιλάμε.

Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν από τι αποτελείται η ολιστική ιατρική, ούτε τις διαφορετικές μεθόδους που εμπλέκονται σε αυτή, ούτε πώς μπορεί να συμπληρώνει τις παραδοσιακές μεθόδους φροντίδας και σε ορισμένες περιπτώσεις να αντικαταστήσει τις παραδοσιακές μεθόδους φροντίδας.

Για να κατανοήσουμε πλήρως τι είναι ολιστική ιατρική, είναι απαραίτητο να συγκρίνουμε και να αντιπαραβάλλουμε αυτό που γνωρίζουμε ως παραδοσιακές ιατρικές πρακτικές με την ολιστική προσέγγιση στην υγειονομική περίθαλψη. Με τόσους πολλούς ανθρώπους σήμερα να ρωτάνε «τι είναι η ολιστική ιατρική;», είναι κρίσιμο να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ της ολιστικής φροντίδας και της παραδοσιακής ιατρικής, ώστε να μπορούμε να επιλέξουμε τι είναι κατάλληλο για την περίπτωσή μας.

Ολιστική φροντίδα

Η ολιστική ή εναλλακτική ιατρική δεν είναι μια νέα ιδέα. Η ιδέα και η πρακτική της εναλλακτικής ή ολιστικής ιατρικής χρονολογείται από το 1700. Η ολιστική ιατρική βασίζεται στην ιδέα ότι το σώμα είναι ένα σύνολο, όχι μια σειρά από συστήματα, που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται αυτόνομα. Σε αντίθεση με την παραδοσιακή ιατρική προσέγγιση, η ολιστική φροντίδα υγείας επικεντρώνεται σε ολόκληρο το άτομο και το πώς τα περιβαλλοντικά και τα εγγενή ζητήματα δημιουργούν ανισορροπίες στη γενική υγεία του. Με απλά λόγια, οι ολιστικοί γιατροί λαμβάνουν τη συναισθηματική, σωματική και πνευματική υγεία ενός ασθενούς υπόψη όταν προσπαθούν να βελτιώσουν την υγεία τους. Η ολιστική ιατρική περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση, μεταξύ άλλων, της χειροπρακτικής φροντίδας, των βοτάνων και των βιταμινών, του βελονισμού, της διατροφής και της άσκησης για τη θεραπεία ενός ασθενούς.

Παραδοσιακή φροντίδα

Ηπαραδοσιακή ιατρική (ή δυτική ιατρική) αντιμετωπίζει τη σωματική και ψυχική ευεξία χωριστά και δεν ασχολείται καθόλου με την πνευματική ευημερία ενός ατόμου. Η δυτική ιατρική βασίζεται στην εξέταση της υγείας ενός ατόμου από μια πιο επιστημονική σκοπιά. Οι παραδοσιακές μέθοδοι της υγειονομικής περίθαλψης, χρησιμοποιούν συνταγές, χειρουργικές επεμβάσεις και ειδικούς. Οταν ένας ασθενής παρουσιάζει με μια σειρά συμπτωμάτων, ο γιατρός έχει εκπαιδευτεί για τον εντοπισμό της νόσου που σχετίζεται με τα συμπτώματα και στη συνέχεια τη θεραπεία αυτών των συμπτωμάτων. Οπως μπορείτε να δείτε, η δυτική ιατρική έχει χτιστεί πάνω σε μια πιο αντιδραστική βάση, πράγμα που σημαίνει ότι ένας ασθενής παρουσιάζει συμπτώματα, αντιμετωπίζεται και «θεραπεύεται» συνήθως με φαρμακευτική αγωγή ή χειρουργική επέμβαση. Δεν είναι ασυνήθιστο για έναν ασθενή να παρουσιάσει και πάλι σε κάποιο σημείο με τα ίδια συμπτώματα, επειδή ο πυρήνας του ζητήματος δεν υποβλήθηκε σε επεξεργασία, παρά μόνο τα συμπτώματα που προκάλεσαν το ζήτημα.

Η διαφορά μεταξύ ολιστικής και παραδοσιακής φροντίδας

Ενας  γιατρός ολιστικής φροντίδας θα επανεξετάσει όλες τις πτυχές της ζωής ενός ασθενούς για να προσπαθήσει να καθορίσει την αιτία της ασθένειάς του. Πράγματα όπως οι σχέσεις, οι προσωπικοί και κοινωνικοί στρεσογόνοι παράγοντες, η διατροφή και η άσκηση και οι επιλογές του τρόπου ζωής όλοι συνυπολογίζονται για να καθορίσουν μια διάγνωση και το σχέδιο φροντίδας. Η δυτική ιατρική έχει εκπαιδευτεί να ασχοληθεί μόνο με τα ίδια τα συμπτώματα, όχι με τον ασθενή ως σύνολο. Η ολιστική θεραπεία ενθαρρύνει επίσης τους ασθενείς να αναλάβουν ενεργό ρόλο στη βελτίωση της υγείας τους, αντιμετωπίζοντας τον ασθενή ως συνεργάτη και όχι ως αριθμό. Αυτό το είδος φροντίδας προωθεί την προσωπική ενδυνάμωση και την προσωπική ευθύνη για την υγεία του ατόμου και την ευημερία του. Η δυτική ιατρική συνήθως δεν ενθαρρύνει τους ασθενείς να εκφράσουν τη γνώμη τους σχετικά με τις αποφάσεις που αφορούν την υγεία τους. Η δυτική ιατρική βασίζεται στην παραδοχή ότι ο γιατρός ξέρει τι είναι καλύτερο για τον ασθενή. Η ολιστική ιατρική επιδιώκει να αντιμετωπίζει όχι μόνο τα προβλήματα, αλλά φροντίζει και να αποφευχθούν μελλοντικά προβλήματα μέσω της εκπαίδευσης των ασθενών, δημιουργώντας ένα θετικό ισοζύγιο στη διατροφή, τη συναισθηματική ευεξία και πνευματική ισορροπία. Δυτική ιατρική είναι χτισμένη σε μια αντιδραστική βάση, καθώς οι ασθενείς βλέπουν τον γιατρό τους μόνο όταν είναι ήδη άρρωστοι.