Η «ορμόνη της αγάπης» βοηθά τον εγκέφαλο των αυτιστικών παιδιών
Η οξυτοκίνη, γνωστή και ως «ορμόνη της αγάπης», αλλάζει τη δραστηριότητα του εγκεφάλου των παιδιών με αυτισμό και μπορεί να τα κάνει περισσότερο κοινωνικά, σύμφωνα με Αμερικανούς ερευνητές.
Ο ρόλος της συγκεκριμένης ορμόνης και η βοήθεια που μπορεί να προσφέρει σε παιδιά με αυτισμό έχει συζητηθεί και στο παρελθόν και οι μελέτες έδειχναν αντικρουόμενα στοιχεία.
Ωστόσο, οι τομογραφίες εγκεφάλου που παρουσιάστηκαν στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, υπαινίσσονται ότι όντως υπάρχει αποτέλεσμα.
Η έρευνα για την θεραπεία με την οξυτοκίνη βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα. Η οξυτοκίνη παράγεται φυσιολογικά από τον οργανισμό και συμμετέχει στη σύνδεση μεταξύ μητέρας και μωρού.
Στη διάρκεια της νέας μελέτης δόθηκαν σε 17 παιδιά με αυτισμό, ηλικίας μεταξύ 8-16 ετών δύο ρινικά σπρέι, από τα οποία το ένα περιείχε οξυτοκίνη και το άλλο δεν περιείχε καθόλου φάρμακο.
Μετά τη λήψη, καταγράφηκε μέσω σκάνερ η επίδρασή τους στην εγκεφαλική δραστηριότητα, ενώ στα παιδιά δόθηκαν να δουν «κοινωνικές» φωτογραφίες προσώπων και «μη κοινωνικές» φωτογραφίες αυτοκινήτων.
Τα τμήματα του εγκεφάλου που συνήθως συνδέονται με κοινωνικές καταστάσεις εμφανίστηκαν πιο ενεργά, όταν στα παιδιά δόθηκε η οξυτοκίνη.
«Συναρπαστικά αποτελέσματα»
«Είμαστε ενθουσιασμένοι με τα ευρήματα, καθώς και τα 17 παιδιά αποκρίθηκαν στην οξυτοκίνη, παρόλο που η ανταπόκριση ήταν μεταβλητή. Υπάρχουν ακόμα πολλά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, αλλά το βέβαιο είναι πως η οξυτοκίνη βελτιώνει τις λειτουργίες του εγκεφάλου, τόσο τις κοινωνικές όσο και τις μη κοινωνικές. Βοηθά τα παιδιά να επικεντρωθούν σε κοινωνικά χρήσιμες πληροφορίες», αναφέρει ένας από τους ερευνητές, ο καθηγητής Kevin Pelphrey.
Θα ακολουθήσουν μεγαλύτερες μελέτες, προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπάρχουν παρενέργειες και ποια είναι τα οφέλη της οξυτοκίνης σε παιδιά με αυτισμό.
Ενα ακόμα θέμα προς συζήτηση είναι το πώς ακριβώς θα πρέπει να χρησιμοποιείται το φάρμακο, με κάποιες προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι να προτείνουν πως θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως βοήθημα κατά τη διάρκεια της τρέχουσας συμπεριφορικής θεραπείας και όχι ως καθημερινή φαρμακευτική αγωγή.
Θα πρέπει να υπάρξει προσοχή στο συγκεκριμένο ζήτημα, γιατί μερικοί γονείς θα μπορούσαν να δώσουν αυτό το φάρμακο στα παιδιά τους χωρίς καν ιατρική συμβουλή, κάτι που μπορεί να έφερνε και αποτέλεσμα, αλλά μπορεί να προκαλούσε και βλάβες.
«Το πιο συναρπαστικό εύρημα της μελέτης δεν είναι η οξυτοκίνη αυτή καθ’ αυτή, αλλά το γεγονός ότι μπορεί να προκληθεί δραστηριότητα στον εγκέφαλο από μια ένωση. Το γεγονός αυτό αλλάζει εντελώς τον τρόπο που σκεφτόμαστε τον αυτισμό και αφήνει ελπίδες πως μπορεί να είναι θεραπεύσιμος», λέει η Carol Povey, διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Αυτισμού στην Μεγάλη Βρετανία.
«Η έρευνα εξετάζει τις επιπτώσεις της οξυτοκίνης σε άτομα με αυτισμό σε πολύ πρώιμα στάδια. Ο αυτισμός είναι μια πολύ σύνθετη αναπηρία και μπορεί να παρουσιάσει μια ποικιλία από προκλήσεις που εκτείνονται πέρα από κοινωνικές δυσκολίες. Είναι σημαντικό να αξιολογούνται οι ανάγκες όσων ζουν με τη συγκεκριμένη πάθηση, έτσι ώστε να μπορούν να έχουν πρόσβαση στην κατάλληλη υποστήριξη», συμπληρώνει.