Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια προοδευτική νευρολογική διαταραχή. Υπάρχουν πέντε γενικά αναγνωρισμένα στάδια της νόσου που η εξέλιξή τους ποικίλλει από τον ένα ασθενή στον άλλο, χωρίς ωστόσο να βιώνουν όλοι τα συγκεκριμένα στάδια.
Τα συμπτώματα μπορούν, επίσης, να ποικίλλουν σε όλη την εξέλιξη της νόσου.
Παρόλο που οι γιατροί σήμερα εντοπίζουν πέντε διακριτά στάδια της νόσου του Πάρκινσον, δεν βιώνουν όλοι οι ασθενείς την εξέλιξη της νόσου στα πέντε αυτά στάδια, το ένα μετά το άλλο. Επίσης, δεν παραμένουν όλοι οι ασθενείς στα πέντε αυτά στάδια για το ίδιο χρονικό διάστημα. Τα πέντε στάδια ποικίλλουν σε διάρκεια από ασθενή σε ασθενή.
Η εξέλιξη της νόσου γενικά θεωρείται αδύνατο να προβλεφθεί με ορισμένους ασθενείς να εμφανίζουν όλα τα στάδια, ενώ κάποιοι άλλοι παρακάμπτοντας το πρώιμο στάδιο περνούν σε ένα προχωρημένο στάδιο, χωρίς να περάσουν από κάποια ενδιάμεσα.
Τα νευρολογικά συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον εμφανίζονται συνήθως κατά τη διάρκεια του πρώτου σταδίου της ασθένειας. Οι ασθενείς στο πρώτο στάδιο της νόσου μπορεί να εμφανίσουν ήπια ανακίνηση ή τρόμο. Αυτές οι δονήσεις επηρεάζουν συνήθως μόνο το ένα σκέλος ή τη μία πλευρά του σώματος. Η κακή στάση του σώματος, η μειωμένη ικανότητα διατήρησης της ισορροπίας και κάποιες παράξενες εκφράσεις του προσώπου μπορεί επίσης να παρουσιαστούν κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου της νόσου. Οι ασθενείς είναι, ωστόσο, σε θέση να συνεχίσουν με τις συνήθεις δραστηριότητές τους και να φροντίσουν τον εαυτό τους χωρίς βοήθεια.
Στο δεύτερο στάδιο της νόσου του Πάρκινσον, τα συμπτώματα αρχίζουν να εμφανίζονται σε περισσότερα από ένα σκέλη και στις δύο πλευρές του σώματος. Τα συμπτώματα μπορούν να αρχίσουν να επηρεάζουν την ικανότητα του ασθενούς να περπατήσει ή να φροντίσει τον εαυτό του. Προβλήματα με την ισορροπία γίνονται τώρα περισσότερο εμφανή. Οι ασθενείς στο πρώτο ή στο δεύτερο στάδιο της νόσου του Πάρκινσον μπορούν να συνταγογραφηθούν με φάρμακα που θα τους επιτρέψουν να διαχειριστούν τα συμπτώματά τους.
Η νόσος του Πάρκινσον γενικά δεν οδηγεί σε σημαντική βλάβη στη λειτουργία των κινήσεων ούτε στο τρίτο στάδιο, που μερικοί ασθενείς δεν το βιώνουν καν, μέχρις ότου φτάσει το τέταρτο και πέμπτο στάδιο. Οι ασθενείς στο τέταρτο στάδιο της νόσου μπορεί να εμφανίσουν βραδυκινησία ή επιβράδυνση των κινήσεων του σώματος, καθώς και μειωμένη ικανότητα να περπατήσουν. Τα συμπτώματα του τρόμου μπορεί να διευκολυνθούν ή ακόμα και να εξαφανιστούν κατά το τέταρτο στάδιο της νόσου. Ο ασθενής πιθανότατα δεν θα είναι πλέον σε θέση να φροντίσει τον εαυτό του και θα χρειαστεί βοήθεια για την εκτέλεση καθημερινών εργασιών.
Οι ασθενείς στο πέμπτο και τελικό στάδιο της νόσου του Πάρκινσον γενικά χάνουν την ικανότητά τους να σταθούν ή να περπατήσουν και θεωρούνται συνολικά ανάπηροι. Η ψυχική και σωματική ζωτικότητα μπορεί να επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια αυτού του τελικού σταδίου της νόσου. Οι ασθενείς σ’ αυτό το στάδιο της νόσου συνήθως χρειάζονται νοσηλευτική φροντίδα σε συνεχή βάση, σε ένα ήρεμο περιβάλλον.