Πώς θα προστατεύσω το παιδί μου από το bullying

Σύμφωνα με τις στατιστικές, κάθε επτά λεπτά ένα παιδί πέφτει θύμα εκφοβισμού στο σχολείο. Τα πειράγματα μπορεί να φαίνονται σαν ατυχές γεγονός της ζωής, αλλά είναι μια πραγματική ανησυχία.

Αυτή η ανησυχία μπορεί να έχει δυνητικά σοβαρές συναισθηματικές και σωματικές επιπτώσεις για εκατομμύρια παιδιά σχολικής ηλικίας.

«Θα πρέπει πια να προσδιορίσουμε ότι ο σχολικός εκφοβισμός (bullying) είναι ένα πρόβλημα. Δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε, ούτε να ελπίζουμε ότι είναι κάτι που θα περάσει απλά ως ένα φυσιολογικό μέρος της παιδικής ηλικίας», λέει η δρ Linda Centeno, κλινική ψυχολόγος από το Ridgewood του Νιου Τζέρσεϊ.

Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ενωσης, διαπίστωσε ότι τα παιδιά που έπεσαν θύματα bullying, ανέπτυξαν υψηλότερο κίνδυνο ψυχιατρικών προβλημάτων, τα οποία μετέφεραν στην έναρξη της ενηλικίωσής τους.

Ως bullying αναφέρεται η «εκ προθέσεως και επαναλαμβανόμενη» επιβλαβής πράξη που μπορεί να πάρει πολλές μορφές από το πώς αποκαλείται κάποιος μέχρι τις φραστικές απειλές και τη σωματική βία. Αν και ο σχολικός εκφοβισμός δεν είναι κάτι νέο, παραμένει μια αυξανόμενη ανησυχία, καθώς η έρευνα συνεχίζεται για να αποδειχθεί αν υπάρχει σύνδεση με την κατάθλιψη, το άγχος και τον αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας.

Οι ειδικοί συμφωνούν ότι το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση του προβλήματος του εκφοβισμού είναι να τον αναγνωρίσει κανείς όταν συμβεί. Το 64% των παιδιών που πέφτουν θύματα bullying, δεν το αναφέρουν. Τα μικρότερα παιδιά είναι πιο πιθανό να πουν στους γονείς τους, ότι έχουν πέσει θύματα σχολικού εκφοβισμού, απ’ ό,τι τα μεγαλύτερα, σύμφωνα με τον Stuart Twemlow, συνταξιούχο καθηγητή Ψυχολογίας στο Κολλέγιο Ιατρικής Baylor.

«Οσο νωρίτερα εργαστείτε για την επίλυση του προβλήματος, τόσο νωρίτερα μπορείτε να το σταματήσετε», λέει ο δρ Twemlow.

Δείτε παρακάτω ποια είναι τα σημάδια που μπορεί να υποδεικνύουν ότι το παιδί σας μπορεί να έχει πέσει θύμα bullying:

• Συχνές διαμαρτυρίες του παιδιού για πονοκεφάλους ή πόνους στο στομάχι, η επινόηση ασθένειας, προκειμένου να αποφύγει το σχολείο

• Δυσκολία στον ύπνο ή και εφιάλτες

• Απώλεια του ενδιαφέροντος για τα μαθήματά του και πτώση στους βαθμούς του

• Μειωμένη αυτοεκτίμηση

• Αλλαγές στις διατροφικές του συνήθειες. Ένα παιδί μπορεί να έρθει στο σπίτι πεινασμένο αλλά παρόλα αυτά να παρακάμψει το μεσημεριανό γεύμα

• Αποφυγή φίλων και κοινωνικών συναναστροφών γενικότερα

Εάν εντοπίσετε κάποιο απ’ αυτά τα σημάδια στο παιδί σας, θα πρέπει να το βοηθήσετε να καταλάβει ότι δεν θα μπει σε μπελάδες αν συζητήσει γι’ αυτό. Τα παιδιά είναι πολύ πιθανό να κρατούν το στόμα τους κλειστό επειδή φοβούνται ότι μπορεί να μπλέξουν ακόμα περισσότερο στο σχολείο και να αυξηθούν τα κρούσματα bullying απέναντί τους.

Μία ακόμα, λεπτή και ολοένα συχνότερη μορφή bullying είναι ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός, όπου τα παιδιά παρενοχλούνται μέσω γραπτών μηνυμάτων στο κινητό ή μέσω e-mail. Όπως μαρτυρούν οι αριθμοί, περίπου το 16% των παιδιών του γυμνασίου υποφέρουν από cyber-bullying.

Οι ειδικοί συμφωνούν πως ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός μπορεί να επηρεάσει ένα παιδί όπως ακριβώς και ο παραδοσιακός εκφοβισμός. Επίσης, τα παιδιά που βιώνουν cyber-bullying βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο άγχους, κατάθλιψης και αυτοκτονίας.

Αν ανησυχείτε ότι το παιδί σας είναι θύμα εκφοβισμού από συμμαθητές του, τότε θα πρέπει να μιλήσετε με τους υπεύθυνους του σχολείου, αλλά και με ψυχολόγους για να αντιμετωπίσετε την κατάσταση.

Σημαντικό ρόλο παίζει και το ίδιο το σχολείο στο οποίο φοιτά το παιδί. Αν το σχολείο του είναι ένα ευχάριστο μέρος, τότε δεν πρόκειται να ευδοκιμήσει εύκολα ο εκφοβισμός. Αν τα παιδιά τα πάνε καλά μεταξύ τους και με τους δασκάλους και το σχολείο έχει υπεύθυνους και στιβαρούς διευθυντές, τότε ο σχολικός εκφοβισμός θα είναι μόνο περιστασιακός και όχι συνεχής. Δυστυχώς, όμως, αυτό είναι κάτι σπάνιο πλέον, ειδικά στην σύγχρονη εποχή της κρίσης, οπότε και τα κρούσματα bullying ολοένα και αυξάνονται, γι’ αυτό οι γονείς θα πρέπει να έχουν μάτια και αυτιά ανοιχτά, προκειμένου να εντοπίσουν τυχόν πρόβλημα στο παιδί τους.

Το σημαντικό είναι να εντοπίσετε γρήγορα το πρόβλημα. Το δεύτερο πιο σημαντικό θέμα είναι να μην αφήσετε το παιδί να τρομοκρατηθεί και να το πείσετε ότι θα το βοηθήσετε και ότι σ’ αυτό το πρόβλημα δεν είναι μόνο του.