Σέλινο και σέλερι: Ποιο λαχανικό είναι ποιο
Το σέλινο ή apium graveolens καλλιεργείται στις ΗΠΑ, στη Νότια Αμερική, την Ευρώπη και την Αφρική. Είναι τεχνικά ένα διετές φυτό, από το οποίο κατά την πώληση αφαιρείται το εξωτερικό μέρος του βλαστού του.
Το μέρος του φυτού που βρίσκουμε στα μανάβικα είναι στην πραγματικότητα η καρδιά του στελέχους του φυτού, γιατί ο υπόλοιπος βλαστός είναι πολύ πικρός για βρώση. Εκτός από πράσινο το σέλινο μπορεί να βρεθεί και σε άλλα χρώματα, όπως κόκκινο και χρυσό. Οι βλαστοί μπορούν να φτάσουν μέχρι και 9 εκατοστά και αν το φυτό αφεθεί να ωριμάσει και το δεύτερο χρόνο (συνήθως η συγκομιδή γίνεται νωρίτερα) τότε ανθίζει και βγάζει μικρά κιτρινωπά λουλούδια.
Μια άλλη ποικιλία του ονομάζεται φύλλο σέλινου ή γαλλικό ή κινέζικο σέλινο ανάλογα με τον τόπο προέλευσής του. Τα στελέχη του φτάνουν μέχρι τα 3 εκατοστά και έχουν αρωματικά φύλλα με ισχυρή γεύση που γίνονται πιο σφικτά με την ηλικία.
Η τρίτη ποικιλία του φυτού ονομάζεται σελινόριζα. Είναι η λιγότερο κοινή ποικιλία του σέλινου και καλλιεργείται κυρίως για τη ρίζα του, η οποία όμως αποτελεί την ισχυρότερη δόση του φυτού και χρησιμοποιείται σε σούπες και μαγειρευτά.
Οι σπόροι του σέλινου έχουν χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο σε διάφορες θεραπείες, ήδη από τον Μεσαίωνα. Οι σπόροι είναι μικροσκοπικοί και καφέ με μια ισχυρή μυρωδιά. Ιστορικά έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία πεπτικών προβλημάτων, ασθένειες της σπλήνας ή του ήπατος, για το κρύο και για τα συμπτώματα της γρίπης. Μπορούν να ληφθούν στη φυσική τους μορφή ή μετά από επεξεργασία σε κάψουλες, δισκία ή εκχυλίσματα.
Στο σύγχρονο κόσμο, οι σπόροι του σέλινου χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν το σώμα στην απελευθέρωση περίσσειας του νερού. Αυτό βοηθά την αντιμετώπιση της κατακράτησης νερού, καθώς και την ουρική αρθρίτιδα και την αρθρίτιδα.
Οι γυναίκες που είναι έγκυες δεν πρέπει να πάρουν σπόρους σέλινο. Θα πρέπει επίσης να αποφεύγεται από άτομα με φλεγμονή των νεφρών. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να είναι αλλεργικοί σε σπόρους σέλινου. Είναι πάντα μια καλή ιδέα να συμβουλευτείτε ένα γιατρό πριν χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε βότανο για τη θεραπεία ενός ιατρικού προβλήματος.
Το σέλερι
Το σέλερι είναι ένα τραγανό διετές φυτό που καλλιεργείται εδώ και αιώνες σε διάφορες μορφές. Αν και αρχικά καλλιεργήθηκε για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, έχει σημειώσει μεγάλο άλμα από τότε και μπήκε στην καθημερινή διατροφή των καταναλωτών σε όλο τον κόσμο. Ανήκει στην οικογένεια των Σελινοειδών και σχετίζεται με το σέλινο, τον άνηθο, τα καρότα, τον μάραθο και τον μαϊντανό. Τα εξημερωμένα και ιδιαίτερα καλλιεργούμενα είδη του είναι το γνωστό μας σέλινο. Καθώς μεγαλώνει το σέλερι δημιουργεί ένα σύμπλεγμα μίσχων με πράσινα και λευκά λουλούδια κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας.
Ολα τα μέρη του φυτού είναι βρώσιμα, συμπεριλαμβανομένης της ρίζας, γνωστής ως ραπανοσέλινο. Μια συγκεκριμένη ποικιλία, η γογγυλόριζα, καλλιεργείται για την ασυνήθιστα μεγάλη, χονδρή και αρωματική ρίζα του. Το σέλερι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μείγματα ψητών λαχανικών ρίζας, να καταναλωθεί ωμό ή μαγειρεμένο σε τηγανητά και σούπες. Οι σπόροι ξηραίνονται συνήθως για χρήση σε διάφορες κουζίνες, ενώ το ακατέργαστο σέλινο χρησιμοποιείται σε πράσινα ποτά.
Η χαμηλή θερμιδική περιεκτικότητα του σέλερι, είναι μια δημοφιλής επιλογή για όσους κάνουν δίαιτα, ενώ είναι επίσης πλούσιο σε βιταμίνες Κ και C. Οι μίσχοι έχουν καλύτερη γεύση στην αιχμή της σεζόν που είναι το καλοκαίρι. Κατά την επιλογή του, οι αγοραστές θα πρέπει να κοιτάξουν να μην είναι εύκαμπτο ή μαλακό. Αν οι βλαστοί εμφανίζονται μαραμένοι δεν είναι στα καλύτερά του. Οι μίσχοι πρέπει να κάνουν ένα ξερό κρότο, όταν τραβιούνται ξεχωριστά. Το λαχανικό μπορεί να διατηρηθεί στο ψυγείο για περίπου μία εβδομάδα.
Διαβάστε επίσης: