Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ έκαναν ένα σημαντικό βήμα μπροστά στην εξεύρεση πιθανής θεραπείας για τις γαστρεντερικές παρασιτικές λοιμώξεις, που επηρεάζουν πάνω από 1 δις ανθρώπους παγκοσμίως.
Οι γαστρεντερικές παρασιτικές λοιμώξεις, που είναι λοιμώξεις από παράσιτα στο έντερο, επηρεάζουν σχεδόν το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού και σε μεγάλο βαθμό συνδέονται με τη φτώχεια και τις υπανάπτυκτες χώρες.
Συνήθως οδηγούν σε μία χρόνια, μακρόβια λοίμωξη που σχετίζεται με κακή ποιότητα ζωής και προβλήματα υγείας.
Μια ομάδα με επικεφαλής τον Δρ Μαρκ Τράβις από τη Σχολή Βιοεπιστημών του Κέντρου Ερευνας του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ εντόπισε ένα μονοπάτι που δείχνει ότι μπορεί να οδηγήσει στη χρόνια λοίμωξη και να ανοίξει ενδεχομένως το δρόμο για τη θεραπεία της.
«Οι τρέχουσες θεραπείες περιλαμβάνουν χρήση φαρμάκων που αποβάλλουν τα παράσιτα από το σώμα, σκοτώνοντάς τα. Αυτό όμως δεν εμποδίζει την εκ νέου μόλυνση από σκουλήκια και μάλιστα με ταχείς ρυθμούς, ενώ οι πάσχοντες συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω της δραστικότητας των φαρμάκων. Δεδομένου ότι αυτές οι λοιμώξεις είναι συνήθως χρόνιες, είναι πιθανό να επηρεάσουν τον τρόπο που συμπεριφέρεται το ανοσοποιητικό σύστημα. Θέλαμε να εξετάσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες τις οδούς των κυττάρων και των μορίων του σώματος που ρυθμίζουν την ανοσολογική απόκριση κατά τη διάρκεια των λοιμώξεων. Πιστεύουμε ότι αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την εξεύρεση νέων τρόπων θεραπείας και διαχείρισης αυτών των λοιμώξεων», λέει ο Τράβις.
Οι ερευνητές εξέτασαν τη συμπεριφορά ενός βασικού μορίου που παίζει έναν πολυ-λειτουργικό ρόλο στον έλεγχο της ανοσολογικής απόκρισης του σώματος που είναι γνωστό ως TOPβ και βρήκαν πως όταν αυτό το βασικό μόριο αποκλειστεί νωρίς κατά τη διάρκεια της λοίμωξης, ο οργανισμός προστατεύεται σε σημαντικό βαθμό από τη μόλυνση.
Οι έρευνες έγιναν πάνω σε μοντέλα ποντικών και τα αποτελέσματά τους δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό PLOS Pathogens.
Οπως λέει ο Τράβις: «Εντοπίστηκε ένα νέο μονοπάτι που ρυθμίζει τις ανοσολογικές αντιδράσεις στο έντερο και μπορεί να προστατεύσει από τη μόλυνση. Τώρα αυτό που χρειάζεται είναι περαιτέρω έρευνα για να δούμε αν αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να δημιουργήσει μια προστατευτική ανοσολογική απόκριση κατά τη διάρκεια μιας παρασιτικής μόλυνσης».