Oι ζωγραφιές των παιδιών ένδειξη για τη μετέπειτα νοημοσύνη τους

Ο τρόπος που τα παιδιά ζωγραφίζουν στις παιδικές ζωγραφιές από την ηλικία των 4 ετών αποτελεί ένδειξη για την ευφυΐα και γενικότερα τη νοημοσύνη τους τα επόμενα χρόνια, υποστηρίζει νέα μελέτη.

Στη διάρκεια της μελέτης, οι γονείς ζήτησαν από παιδιά ηλικίας 4 ετών να σχεδιάσουν μια εικόνα ενός παιδιού. Κάθε εικόνα βαθμολογήθηκε από το 0 έως το 12, ανάλογα με την παρουσία και τη σωστή ποσότητα χαρακτηριστικών όπως το κεφάλι, τα μάτια, η  μύτη, το στόμα, τα αυτιά, τα μαλλιά, το σώμα, τα χέρια κ.λπ. Για παράδειγμα ένα σχέδιο με δύο πόδια, δύο χέρια, σώμα, κεφάλι, αλλά χωρίς τα χαρακτηριστικά του προσώπου πήρε βαθμό 4.

Τα παιδιά έκαναν ταυτόχρονα ένα λεκτικό τεστ ευφυΐας στην ηλικία των 4 και άλλο ένα στην ηλικία των 14 ετών.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως οι υψηλότερες βαθμολογίες στις εξετάσεις του σχεδίου συνδέθηκαν με υψηλότερες βαθμολογίες της νοημοσύνης στην ηλικία των 4 και 14 ετών.

«Το τεστ του σχεδιασμού στο χαρτί ζωγραφικής ενός παιδιού από ένα παιδί, επινοήθηκε το 1920 για να εκτιμήσει τη νοημοσύνη των παιδιών, οπότε το γεγονός ότι ο βαθμός σχετίζεται με τη νοημοσύνη στην ηλικία των 4 ετών δεν μας εξέπληξε. Εκείνο που μας εξέπληξε ήταν πως συσχετίστηκε με τη νοημοσύνη και 10 χρόνια αργότερα», λέει η δρ Rosalind Arden, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, από το Ινστιτούτο Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

«Η συσχέτιση είναι μέτρια, οπότε τα ευρήματα είναι μεν ενδιαφέροντα, αλλά δεν θα πρέπει να προκαλέσουν και έντονη ανησυχία στους γονείς. Η ικανότητα στο σχέδιο δεν καθορίζει υποχρεωτικά την ευφυΐα, καθώς υπάρχουν αμέτρητοι παράγοντες, τόσο γενετικοί, όσο και περιβαλλοντικοί, που επηρεάζουν την ευφυΐα στη μετέπειτα ζωή».

Με λίγα λόγια, οι ερευνητές υποστηρίζουν πως, ενώ η ικανότητα στο σχέδιο μετράει θετικά για την ευφυΐα ενός παιδιού στη μετέπειτα ζωή του, η έλλειψή της δεν είναι υποχρεωτικά αρνητική για τη μετέπειτα νοημοσύνη του.

Οι ερευνητές μέτρησαν και την κληρονομικότητα. Τα μονοζυγωτικά δίδυμα μοιράζονται όλα τα γονίδιά τους, ενώ τα μη ταυτόσημα δίδυμα μοιράζονται περίπου το 50% αλλά κάθε ζευγάρι έχει παρόμοια ανατροφή, οικογενειακό περιβάλλον και πρόσβαση στα ίδια υλικά.

Συνολικά, στην ηλικία των τεσσάρων ετών, τα σχέδια από πανομοιότυπα δίδυμα ήταν πολύ πιο όμοια απ’ ό,τι αυτά των μη ταυτόσημων διδύμων. Επομένως, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι διαφορές στις ζωγραφιές των παιδιών έχουν μια σημαντική γενετική σύνδεση. Διαπίστωσαν, επίσης, ότι το σχέδιο στην ηλικία των 4 και η νοημοσύνη στην ηλικία των 14 είχαν μια πολύ ισχυρή γενετική σχέση.

«Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει ένα γονίδιο ειδικά για το σχέδιο, που να καθορίζει την ικανότητα του παιδιού να παρατηρεί, να κρατάει το μολύβι, να ζωγραφίζει κ.λπ. Είμαστε πολύ μακριά από την κατανόηση του πώς τα γονίδια επηρεάζουν διαφορετικούς τύπους συμπεριφοράς. Η ζωγραφική είναι μια αρχαία συμπεριφορά, που χρονολογείται πάνω από 15.000 χρόνια πριν. Μέσω του σχεδίου ο άνθρωπος προσπαθεί να δείξει στους άλλους ανθρώπους τι βρίσκεται μέσα στο μυαλό του. Αυτή η ικανότητά μας να αναπαράγουμε στοιχεία, είναι μοναδικά ανθρώπινη ικανότητα και ένα σημάδι γνωστικής δεξιότητας, σε έναν παρόμοιο τρόπο με τη γραφή που μετέτρεψε την ικανότητα του ανθρώπινου είδους να αποθηκεύσει πληροφορίες και να μπορέσει έτσι να οικοδομήσει έναν πολιτισμό», καταλήγει η δρ Arden.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει