Άνδρας με Διαβήτη Παράγει Αυτοδύναμη Ινσουλίνη Χάρη σε Γονιδιακά Επεξεργασμένα Κύτταρα
Επιστήμονες στη Σουηδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες διεξήγαγαν την έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στο New England Journal of Medicine. Ο 42χρονος άνδρας με μακροχρόνιο διαβήτη έλαβε δωρεά ισχαιμικών κυττάρων που τροποποιήθηκαν γενετικά μέσω της μεθόδου CRISPR για να αποφευχθεί η ανοσολογική απόρριψη. Περίπου τέσσερις μήνες μετά τη διαδικασία, τα πλήρως γονιδιακά επεξεργασμένα κύτταρα συνεχίζουν να παράγουν ινσουλίνη χωρίς να προκαλούν ανοσολογική αντίδραση.
«Η μελέτη μας, αν και προκαταρκτική, υποδηλώνει ότι η αποφυγή της ανοσολογικής απόρριψης είναι μια εναλλακτική έννοια για την παράκαμψη της απόρριψης αλλομοσχευμάτων», έγραψαν οι συγγραφείς στην εργασία.
Οι άνθρωποι με τύπου 1 διαβήτη έχουν ανοσοποιητικά συστήματα που καταστρέφουν τα παγκρεατικά κύτταρα που είναι υπεύθυνα για την παραγωγή ινσουλίνης. Η κατάσταση μπορεί να διαχειριστεί με τακτικές δόσεις συνθετικής ινσουλίνης, αλλά η υγεία των ατόμων συνεχίζει να επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Πρόσφατα, οι επιστήμονες μελετούν αν οι δωρεές ισχαιμικών κυττάρων μπορούν να παρέχουν μια αυτοσυντηρούμενη προμήθεια ινσουλίνης για τους διαβητικούς τύπου 1 — μια αποτελεσματική θεραπεία, εφόσον τα κύτταρα μπορούν να επιβιώσουν μακροπρόθεσμα.
Οι πρώιμες κλινικές δοκιμές της τεχνολογίας φαίνονται υποσχόμενες μέχρι στιγμής, αλλά αυτές οι μεταμοσχεύσεις απαιτούν ακόμη δια βίου ανοσοκατασταλτική θεραπεία για να διασφαλίσουν ότι το σώμα του υποδοχέα δεν θα επιτεθεί στα δωρεά κύτταρα. Παρόλο που αυτά τα φάρμακα είναι αποτελεσματικά, έχουν τα γνωστά τους μειονεκτήματα, όπως η εξασθένιση της ανοσίας των ανθρώπων σε πραγματικές απειλές όπως οι λοιμώξεις.
Οι ερευνητές της μελέτης πειραματίστηκαν με μια μοναδική προσέγγιση για να παρακάμψουν την ανάγκη για αυτά τα φάρμακα. Πρώτα το δοκίμασαν σε ποντίκια και μαϊμούδες, με αυτή τη νέα περίπτωση να είναι η πρώτη δοκιμή σε ανθρώπους.
Δημιούργησαν τρεις συγκεκριμένες τροποποιήσεις στα δωρεά κύτταρα, όλες με σκοπό να μειώσουν τις πιο πιθανές αντιδράσεις από το ανοσοποιητικό σύστημα. Δύο από τις τροποποιήσεις εξαντλούν την προμήθεια αντιγόνων HLA κατηγορίας I και II στα κύτταρα, πρωτεΐνες που ενημερώνουν τα Τ κύτταρα μας αν ένα άλλο κύτταρο είναι ξένο ή όχι. Μια τρίτη τροποποίηση προκαλεί τα δωρεά κύτταρα να παράγουν περισσότερη από μια άλλη πρωτεΐνη που ονομάζεται CD47, η οποία αναστέλλει τη δραστηριότητα άλλων ανοσολογικών κυττάρων που θα τα στοχοποιούσαν κανονικά.
Οι ερευνητές ένεσαν τα τροποποιημένα κύτταρα στον πήχη του άνδρα. Οι τροποποιήσεις δεν ήταν εντελώς επιτυχείς σε κάποια από τα κύτταρα, και το ανοσοποιητικό σύστημα του άνδρα σκότωσε γρήγορα αυτά τα κύτταρα. Ωστόσο, όπως ελπίζαμε, το σώμα του άφησε τα πλήρως επεξεργασμένα κύτταρα ήσυχα, ακόμη και χωρίς ανοσοκατασταλτικά. Τα επιβιώσαντα κύτταρα παρήγαγαν ινσουλίνη κανονικά, και ο άνδρας φάνηκε να τα πηγαίνει καλά 12 εβδομάδες αργότερα. Αν και υπήρξαν αρκετά ανεπιθύμητα συμβάντα, κανένα δεν ήταν σοβαρό ή συνδεδεμένο με τα μεταμοσχευμένα κύτταρα (είχε ήπιες φλεγμονές στις φλέβες όπου τοποθετήθηκε ένας καθετήρας, για παράδειγμα).
Αυτή η μελέτη είναι μόνο μια απόδειξη της έννοιας, προσανατολισμένη περισσότερο στο να δείξει ότι η διαδικασία μπορεί να γίνει με ασφάλεια παρά στο να αποδείξει ότι λειτουργεί πραγματικά. Ο άνδρας έλαβε μια σχετικά χαμηλή δόση των δωρεών κυττάρων, πιθανώς πολύ χαμηλή για να παράγει αρκετή ινσουλίνη μόνος του ώστε να μην χρειάζεται πλέον θεραπεία. Απαιτείται επίσης παρακολούθηση για να διαπιστωθεί αν αυτά τα κύτταρα μπορούν να επιβιώσουν μακροπρόθεσμα.
Ωστόσο, υπάρχει πολύ ενθάρρυνση. Και είναι το τελευταίο σημάδι ότι οι επιστήμονες είναι πραγματικά κοντά στο να κάνουν τον τύπο 1 διαβήτη ιάσιμο.