Γιατί οι νέοι αποφεύγουν τον κίνδυνο;
Γιατί οι Νέοι Παίρνουν Λιγότερα Ρίσκα Σήμερα;
Οι νέοι σήμερα εμφανίζουν σημαντικά μειωμένη τάση για επικίνδυνες συμπεριφορές, όπως η κατανάλωση αλκοόλ, η σεξουαλική δραστηριότητα ή ακόμη και η οδήγηση αυτοκινήτου, σε σύγκριση με προηγούμενες γενιές. Ενώ κάποιοι μπορεί να αποδώσουν αυτό το φαινόμενο σε αλλαγές στους τρόπους ανατροφής, η πραγματικότητα είναι πολύπλοκη.
Οι Κύριες Ανησυχίες των Νέων
Ο ψυχολόγος Richard Weissbourd, διευθυντής του Making Caring Common Project στο Harvard, αναφέρει μια έρευνα του 2023 σχετικά με τις ψυχικές προκλήσεις των 18-25 ετών. Τα βασικά ευρήματα ήταν:
Οικονομική αβεβαιότητα
Πίεση για ακαδημαϊκές και επαγγελματικές επιδόσεις
Απροσδιοριστία για το μέλλον
Η αίσθηση ότι ο κόσμος καταρρέει
«Ζούμε σε μια τρομακτική εποχή όπου πολλά διαλύονται. Δεν χρειάζεται να επιβάλουμε κινδύνους στους νέους – χρειάζονται βοήθεια να κατανοήσουν και να σταθεροποιηθούν», εξηγεί ο Weissbourd.
Ο Ρόλος της Ανατροφής
Παρόλο που η μειωμένη λήψη ρισκών έχει θετικά στοιχεία (π.χ. λιγότερο αλκοόλ και ναρκωτικά), ο Weissbourd επισημαίνει και μια υπερπροστατευτική τάση των γονέων:
Οργάνωση της ζωής γύρω από τα παιδιά
Υπερβολική ευαισθητοποίηση στα συναισθήματά τους
Επίμονος έλεγχος της καθημερινότητάς τους
«Αυτό εμποδίζει την ανάπτυξη στρατηγικών αντιμετώπισης», σημειώνει.
Η Πίεση της Επιτυχίας και ο Φόβος της Αποτυχίας
Σε κοινωνίες μεσαίας και ανώτερης τάξης, η συνεχής πίεση για επιδόσεις δημιουργεί μια αίσθηση ότι «δεν μπορείς να σταματήσεις»:
Εισαγωγή σε καλά πανεπιστήμια
Αναζήτηση ασφαλών επαγγελμάτων
Φόβος μη αναστρέψιμων λαθών
«Οι νέοι αισθάνονται ότι οποιαδήποτε παρέκκλιση μπορεί να τους βγάλει εκτός πορείας», λέει ο Weissbourd.
Πώς Αντιδρούν τα Πανεπιστήμια;
Αρκετά πανεπιστήμια, αναγνωρίζοντας ότι οι φοιτητές έχουν λιγότερη εμπειρία ανεξαρτησίας, ενθαρρύνουν:
Κοινωνική δραστηριότητα εκτός κοιτώνων
Συμμετοχή σε κοινοτικές δράσεις
Υπεύθυνη λήψη ρισκών
Οι Νέοι και ο Κόσμος που «Καταρρέει»
Σύμφωνα με έρευνες, οι νέοι:
Δυσπιστούν περισσότερο στους ενήλικες παρά στους συνομηλίκους τους
Αισθάνονται ότι οι μεγαλύτεροι «έχασαν τον έλεγχο»
Πιστεύουν ότι οι αλλαγές πρέπει να προέλθουν από τη δική τους γενιά
Τι Μπορούν να Κάνουν οι Ενήλικες;
Ο Weissbourd προτείνει:
Ανοιχτές συζητήσεις για τις ανησυχίες των νέων
Κατανόηση του πώς βλέπουν τα λάθη των προηγούμενων γενιών
Ενθάρρυνση για δράση και πρωτοβουλίες
Συμπέρασμα:
Η αποφυγή ρισκών στους νέους δεν οφείλεται μόνο σε υπερπροστατευτικότητα, αλλά σε μια σύνθετη σύγκλιση οικονομικών, κοινωνικών και ψυχολογικών παραγόντων. Η πρόκληση τώρα είναι να βρεθεί ισορροπία μεταξύ ασφάλειας και ανάπτυξης.
[1]