Μια μελέτη του UCSF αποκαλύπτει ότι η γήρανση μπορεί στην πραγματικότητα να ανακουφίζει τα συμπτώματα του λύκου.

Η υπερδραστηριότητα του ανοσοποιητικού στη μέση ηλικία φαίνεται να μειώνεται στους ηλικιωμένους ασθενείς, αναστρέφοντας την συνήθη αύξηση της φλεγμονής που σχετίζεται με την ηλικία και υποδεικνύοντας νέες στρατηγικές θεραπείας.

Λύκος: Μια Αυτοάνοση Νόσος που Καταπραΰνει με την Ηλικία

Ο λύκος θεωρείται μία από τις πιο γνωστές αυτοάνοσες ασθένειες.

Σε άτομα με λύκο, η κύρια άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος κατά των ιών, που ονομάζεται ιντερφερόνη, αρχίζει να στοχεύει εσφαλμένα το σώμα. Αυτή η εσωτερική επίθεση μπορεί να επηρεάσει σχεδόν κάθε κύριο όργανο, συχνά οδηγώντας σε σοβαρές επιπλοκές όπως καρδιοπάθεια ή νεφρική νόσο.

Ωστόσο, σε αντίθεση με πολλές χρόνιες ή αυτοάνοσες καταστάσεις, ο λύκος μερικές φορές παίρνει μια απροσδόκητη στροφή αργότερα στη ζωή. Για ορισμένους ασθενείς, τα συμπτώματα μπορεί στην πραγματικότητα να βελτιωθούν καθώς φτάνουν στη δεκαετία των 60 ή 70.

Κλινικές Παρατηρήσεις στην Πράξη

“Βλέπω τους νεότερους ασθενείς μου με λύκο στη δεκαετία των 20, 30 και 40 ετών κάθε λίγους μήνες, παρακολουθώντας τους προσεκτικά για σημάδια σοβαρής νόσου, αλλά πολλούς από τους μεγαλύτερους ασθενείς μου μόνο μία φορά το χρόνο για να κάνω επαφή,” δήλωσε η Σάρα Πάτερσον, MD, αναπληρώτρια καθηγήτρια ιατρικής στην ειδικότητα ρευματολογίας του UCSF. “Εάν οι ασθενείς καταφέρουν να περάσουν αυτές τις επικίνδυνες δεκαετίες, μερικές φορές βλέπουν δραματική βελτίωση.”

Η Δρ. Πάτερσον και η ομάδα της δημοσίευσαν πρόσφατα νέα έρευνα στο Science Translational Medicine που βοηθά να εξηγηθεί αυτή η αλλαγή που σχετίζεται με την ηλικία.

Εξετάζοντας δείγματα αίματος από ασθενείς με λύκο διαφορετικών ηλικιών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η γήρανση φαίνεται να μειώνει την δραστηριότητα συγκεκριμένων γενετικών παραγόντων του ανοσοποιητικού. Αυτή η αλλαγή έχει ως αποτέλεσμα χαμηλότερα επίπεδα ιντερφερόνης και άλλων πρωτεϊνών που προκαλούν φλεγμονή σε όλο το σώμα.

Η Φλεγμονή Αντιστράφηκε στους Ασθενείς με Λύκο

Η μελέτη διαπίστωσε ότι σε υγιείς ενήλικες, οι γονιδιακοί και πρωτεϊνικοί παράγοντες που σχετίζονται με τη φλεγμονή αυξάνονταν αργά με την πάροδο των ετών, μια διαδικασία που έχει ονομαστεί “φλεγμονή γήρανσης.” Ωστόσο, σε ασθενείς με λύκο, η έκφραση αυτών των γονιδίων και πρωτεϊνών ήταν ανώμαλα υψηλή στη μέση ηλικία αλλά μειώθηκε καθώς περνούσαν οι δεκαετίες.

“Η φλεγμονή γήρανσης φαίνεται να έχει αντιστραφεί στους ασθενείς με λύκο,” δήλωσε ο Τσάζ Λανγκλιέ, MD, PhD, αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στο UCSF και κύριος συγγραφέας της μελέτης. “Αλλά δεν έχει πλήρως αντιστραφεί. Οι ασθενείς με λύκο είχαν ακόμη υψηλότερο επίπεδο φλεγμονώδους σήμανσης σε σύγκριση με υγιείς ενήλικες σε μεγαλύτερη ηλικία.”

Αυτή η ανατροπή αντικατοπτρίζει ό,τι έχει παρατηρήσει η Πάτερσον στους ασθενείς της — μια επιστροφή σε κάτι που προσεγγίζει την υγιή γήρανση.

Ελπίδα για Πιο Ευρύ Αυτοάνοσο Θεραπείας

Στη συνέχεια, η ομάδα προγραμματίζει να δοκιμάσει αν τα φάρμακα που μπλοκάρουν τις ιντερφερόνες είναι πιο ή λιγότερο αποτελεσματικά σε ασθενείς με λύκο σε διαφορετικές ηλικίες. Ελπίζουν επίσης να επεκτείνουν την προσέγγιση για να κατανοήσουν άλλες καταστάσεις που σχετίζονται με τη φλεγμονή, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η ΧΑΠ και η αθηροσκλήρωση.