Πώς ένα Χειροκρότημα στη Γιόγκα Σταμάτησε Χρόνια Κατάθλιψης

Η Στιγμή που με Άλλαξε: Πώς Ένα Απλό Χειροκρότημα Διέλυσε τα Σύννεφα της Κατάθλιψης

Συνέβη στη μέση ενός μαθήματος γιόγκα. Καθόμουν απέναντι από έναν άγνωστο και ετοιμαζόμουν να κάνω μια άσκηση με χειροκροτήματα, σαν το παιδικό παιχνίδι «παλαμάκια». Δεν ένιωσα αμήχανα, ούτε ανόητα. Αφοσιώθηκα και έδωσα τα πάντα. Εκείνη τη στιγμή, ήταν σαν να άνοιξαν τα σύννεφα και να έλαμψε ο ήλιος. Ένιωσα μια τεράστια αίσθηση ανακούφισης, σαν να είχα μόλις βρει κάτι που έψαχνα για καιρό.

Στο Σκοτάδι: Μια Ζωή με Κατάθλιψη και μια Δουλειά-Εφιάλτης

Ήμουν στα τέλη της δεκαετίας των 20 μου και υπέφερα από χρόνια κατάθλιψη από την εφηβεία. Ερχόταν σε κύματα, και μπορούσα να δω ένα ακόμα κύμα να κατευθύνεται προς το μέρος μου. Είχα βρει μια δουλειά στο φωτογραφικό τμήμα ενός περιοδικού, κάτι που αρχικά με ενθουσίασε. Ένιωθα ότι ήταν ένα επίτευγμα σε έναν ανταγωνιστικό κλάδο, αλλά σύντομα ανακάλυψα ότι το γραφείο δεν ήταν ένα καλό μέρος για να βρίσκομαι.

Η προϊσταμένη μου ήταν δύσκολη στη συνεργασία. Με υποτιμούσε και με έκανε να νιώθω ανάξια. Η αυτοεκτίμησή μου, που δεν ήταν ήδη και πολύ υψηλή, έγινε κομμάτια. Εκτός δουλειάς, ξενυχτούσα υπερβολικά και έκανα χρήση ουσιών. Μετά από μια ιδιαίτερα άσχημη σύγκρουση με το αφεντικό μου, δεν άντεχα να πάω στο γραφείο την επόμενη μέρα.

Ένας φίλος μου, που ήξερε για την κατάθλιψή μου, μου πρότεινε να πάω στο μάθημα γιόγκα που δίδασκε η σύντροφός του. Ήταν kundalini yoga – ένα είδος που εστιάζει περισσότερο στην ενέργεια παρά στη σωματική άσκηση. Δεν ήξερα τότε ότι η γιόγκα μπορούσε να είναι μια τόσο καθαρτική διαδικασία.

Η Στιγμή της Αλλαγής: Ένα Απλό Παιδικό Παιχνίδι

Αφοσιώθηκα πλήρως. Κοιτάζοντας στα μάτια τον παρτενέρ μου, η παιδική πρακτική των χεριών μας που χτυπούσαν παλαμάκια και η συγκέντρωση που απαιτούνταν για να κρατήσουμε τον ρυθμό, ξαφνικά καθάρισαν τη διανοητική «θολούρα» που με ταλαιπωρούσε για χρόνια. Βίωσα μια κρυστάλλινη διαύγεια.

Ήταν σαν κάποιος να άναψε τα φώτα. Ένιωσα σαν να ήμουν στο σκοτάδι, μέσα στην αγωνία και την αρνητικότητα. Τώρα, μπορούσα να δω τον εαυτό μου πιο καθαρά, πήρα μια γεύση του χαρούμενου ανθρώπου που υπήρχε μέσα μου. Η κατάθλιψη έμοιαζε σαν κάτι που δεν μου ανήκε, σαν ένα τεράστιο, παλιό και βρώμικο παλτό που μπορούσα απλώς να βγάλω από πάνω μου.

Η Ανοδική Πορεία: Από την Αυτοφροντίδα στην Επιθυμία να Βοηθήσω

Λίγο μετά από εκείνο το πρώτο μάθημα, έφυγα από εκείνη τη δουλειά. Ξεκίνησα να δουλεύω ως ελεύθερος επαγγελματίας, έβγαζα τα διπλάσια χρήματα και μπορούσα να πληρώνω για τακτικά μαθήματα γιόγκα. Ένιωθα σπασμένη, αλλά κάθε φορά που έκανα γιόγκα, ήταν σαν να ένωνα ξανά τα κομμάτια μου.

Η πρακτική της γιόγκα με δίδαξε να εμπιστεύομαι τη ζωή – να πιστεύω ότι θα μπορούσα να χαλαρώσω τον έλεγχο και οι καταστάσεις θα έβρισκαν τον δρόμο τους. Χωρίς τόσο φόβο να κυβερνά, ένιωσα μεγαλύτερη άνεση. Άρχισα να παίρνω καλύτερες αποφάσεις και αυτό δημιούργησε έναν θετικό κύκλο: όσο καλύτερα φρόντιζα τον εαυτό μου, τόσο περισσότερη ενέργεια είχα. Γράφτηκα σε γυμναστήριο και, καθώς γινόμουν σωματικά πιο δυνατή, έγινα και πολύ πιο ανθεκτική ψυχικά.

Η επίδραση ήταν τόσο τεράστια που αποφάσισα να εκπαιδευτώ ως δασκάλα kundalini yoga. Ήθελα να προσφέρω κάτι για να κάνω τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος. Ήλπιζα ότι, βοηθώντας άλλους ανθρώπους να βρουν την εσωτερική τους γαλήνη, αυτό θα είχε έναν πολλαπλασιαστικό αντίκτυπο – θα μπορούσαν με τη σειρά τους να βοηθήσουν τους φίλους, την οικογένεια και την κοινότητά τους.

Η Kundalini yoga άλλαξε τη ζωή μου και την έχω δει να δίνει σε ανθρώπους περισσότερο νόημα και χαρά. Με δίδαξε ότι η ευτυχία πηγάζει πραγματικά από μέσα μας, και τώρα βοηθώ τους ανθρώπους να ανάψουν το δικό τους εσωτερικό φως.