Στην καρδιά της αποσπασμένης οδήγησης των εφήβων

Μια ομάδα ερευνητών δημόσιας υγείας με επικεφαλής την Rebecca Robbins, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και επιστήμονας στο Νοσοκομείο Brigham and Women’s, πραγματοποίησε έρευνα σε εφήβους σε όλη τη χώρα για να διαπιστώσει πώς χρησιμοποιούν τα τηλέφωνά τους κατά την οδήγηση και πώς αυτή η συμπεριφορά μπορεί να περιοριστεί.

Διαπίστωσαν ότι επτά στους δέκα μαθητές λυκείου ανέφεραν ότι χρησιμοποιούσαν ή ρίχνανε ματιές στα τηλέφωνά τους κατά την οδήγηση — πολλές διαρκούσαν δύο δευτερόλεπτα ή περισσότερο — για περίπου 20% κάθε διαδρομής.

«Αυτό είναι ένα τεράστιο ποσοστό — θέτοντας σε κίνδυνο τον εαυτό τους και το κοινό που τους περιβάλλει», δήλωσε η Robbins.

Ο χρόνος που απαιτείται για να διαβάσει ή να στείλει ένα μήνυμα, να ενεργοποιήσει χάρτες ή να ελέγξει τα social media, πρόσθεσε, συνδέεται με πιθανότητα 5.5 φορές μεγαλύτερης πιθανότητας ατυχήματος.

Οι περισσότεροι έφηβοι στη μελέτη δήλωσαν ότι πιστεύουν ότι οι συνομήλικοί τους εμπλέκονται σε αποσπασμένη οδήγηση. Η Robbins ανέφερε ότι οι έφηβοι έχουν ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των πεποιθήσεών τους σχετικά με το τι κάνουν οι συνομήλικοί τους και της δικής τους συμπεριφοράς. Έτσι, πολλοί πιστεύουν ότι είναι φυσιολογικό να ελέγχουν τα τηλέφωνά τους ενώ οδηγούν, παρά τους κινδύνους.

«Οι νέοι πιστεύουν ότι η χρήση του τηλεφώνου τους προσφέρει οφέλη», είπε. «Τους επιτρέπει να διασκεδάζουν. Τους επιτρέπει να φτάσουν εκεί που πηγαίνουν. Αυτό που αποκαλούμε maladaptive belief πρέπει να διορθωθεί μέσω παρεμβάσεων συμπεριφοράς.»

Μεταξύ των συμμετεχόντων που ανέφεραν ότι χρησιμοποιούσαν τα τηλέφωνά τους κατά την οδήγηση, οι πιο κοινές αιτίες ήταν η ψυχαγωγία (65%), ακολουθούμενη από την αποστολή μηνυμάτων (40%) και την πλοήγηση (30%).

ψυχαγωγία

65%

αποστολή μηνυμάτων

40%

πλοήγηση

30%

Ωστόσο, η Robbins τόνισε ότι τρεις στους δέκα συμμετέχοντες ανέφεραν ότι ασκούν συγκεντρωμένη οδήγηση.

«Οι νέοι είχαν θετικά παραδείγματα γύρω τους, ρόλους που ασκούσαν ασφαλείς πρακτικές οδήγησης όπως η αποφυγή της χρήσης τηλεφώνου κατά την οδήγηση, κάτι που συνδέεται αρνητικά με τις αναφορές των νέων για αποσπασμένη οδήγηση», είπε.

Επιπλέον, δήλωσε η Robbins, οι στάσεις των εφήβων απέναντι στην ικανότητά τους να κάνουν εκπαιδευμένες επιλογές έπαιξαν ρόλο.

«Διαπιστώσαμε επίσης μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ αυτοεκτίμησης και αποσπασμένης οδήγησης, με την έννοια ότι οι ισχυρότερες πεποιθήσεις αυτοεκτίμησης ή οι πεποιθήσεις ότι μπορούν να αποφεύγουν την αποσπασμένη οδήγηση, να αποφεύγουν την πειρασμό, να βάλουν το τηλέφωνό τους στο πίσω κάθισμα, να ενεργοποιήσουν τη λειτουργία ‘Μην ενοχλείτε’, οποιοσδήποτε από αυτούς τους ασφαλείς τρόπους οδήγησης, συνδέεται αρνητικά με την αποσπασμένη οδήγηση», είπε.

Η Robbins ανέφερε ότι οι πληροφορίες που αντλήθηκαν από τη μελέτη θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία εκστρατειών δημόσιας υγείας και παρεμβάσεων συμπεριφοράς όπως αυτές που προώθησαν τη χρήση ζωνών ασφαλείας. «Αυτή η έρευνα προτείνει αρκετές υποσχόμενες κατευθύνσεις για μελλοντική έρευνα, όπως μια εκστρατεία που θα τονίζει τα οφέλη της χρήσης της λειτουργίας ‘Μην ενοχλείτε’ και θα ενδυναμώνει τους νέους να την ενεργοποιούν ή να ενεργοποιείται αυτόματα ενώ οδηγούν.»