Μια πρόσφατη μελέτη στο The Journal of Immunology αποκάλυψε ότι ένα παράσιτο μπορεί να παρεμβαίνει στη νευρική δραστηριότητα στο δέρμα, επιτρέποντάς του να περάσει από τις άμυνες του σώματος χωρίς να γίνει αντιληπτό. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η ικανότητα πιθανότατα αναπτύχθηκε με την πάροδο του χρόνου ως στρατηγική επιβίωσης. Προτείνουν επίσης ότι η αναγνώριση των μορίων πίσω από αυτήν την καταστολή των νεύρων θα μπορούσε τελικά να βοηθήσει στη δημιουργία νέων τύπων φαρμάκων για τον πόνο.

Η σχιστοσωμίαση, η ασθένεια που σχετίζεται με αυτό το παράσιτο, προκαλείται από ελμίνθους (μια κατηγορία παρασίτων). Οι άνθρωποι μπορούν να μολυνθούν όταν το δέρμα τους έρχεται σε επαφή με μολυσμένο νερό κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων όπως η κολύμβηση, το πλύσιμο ρούχων ή η αλιεία. Σε αυτές τις συνθήκες, οι προνύμφες του παρασίτου μπορούν να διεισδύσουν στο δέρμα. Σε αντίθεση με πολλά βακτήρια και παράσιτα που προκαλούν πόνο, κνησμό ή ορατό ερεθισμό, αυτό το παράσιτο συχνά παραμένει απαρατήρητο από το ανοσοποιητικό σύστημα.

Γιατί αυτό το παράσιτο δεν προκαλεί πόνο

Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Tulane επιχείρησαν να ανακαλύψουν γιατί το είδος Schistosoma mansoni δεν προκαλεί πόνο ή κνησμό κατά την είσοδο στο δέρμα. Ανακάλυψαν ότι το παράσιτο μειώνει τη δραστηριότητα του TRPV1+, μιας πρωτεΐνης που μεταφέρει αισθήσεις θερμότητας, πόνου και κνησμού στον εγκέφαλο. Αυτή η πρωτεΐνη, που βρίσκεται σε αισθητήρες νευρώνες, επηρεάζει επίσης τις ανοσολογικές αντιδράσεις σε καταστάσεις που κυμαίνονται από μολύνσεις και αλλεργίες μέχρι καρκίνο, αυτοάνοσες παθήσεις και ακόμη και ανάπτυξη τριχών.

Τα πειράματά τους έδειξαν ότι το S. mansoni παράγει μόρια που μειώνουν τη δραστηριότητα του TRPV1+, σταματώντας αυτά τα νευρικά σήματα πριν φτάσουν στον εγκέφαλο. Με αυτόν τον τρόπο, το παράσιτο μπορεί να εισέλθει και να εγκατασταθεί στο δέρμα με ελάχιστη παρεμβολή από τις άμυνες του σώματος. Οι ερευνητές προτείνουν ότι αυτή η ικανότητα μπλοκαρίσματος των νεύρων πιθανότατα εξελίχθηκε για να δώσει στο παράσιτο καλύτερη πιθανότητα επιβίωσης.

Δυνατότητες για νέες θεραπείες πόνου

“Εάν καταφέρουμε να προσδιορίσουμε και να απομονώσουμε τα μόρια που χρησιμοποιούν οι ελμίνθοι για να μπλοκάρουν την ενεργοποίηση του TRPV1+, αυτό μπορεί να προσφέρει μια νέα εναλλακτική στις τρέχουσες θεραπείες που βασίζονται σε οπιοειδή για τη μείωση του πόνου,” δήλωσε ο Δρ. De’Broski R. Herbert, Καθηγητής Ανοσολογίας στην Ιατρική Σχολή του Tulane, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης. “Τα μόρια που μπλοκάρουν το TRPV1+ θα μπορούσαν επίσης να αναπτυχθούν σε φάρμακα που μειώνουν τη σοβαρότητα των ασθενειών για άτομα που υποφέρουν από επώδυνες φλεγμονώδεις καταστάσεις.”

Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι το TRPV1+ είναι απαραίτητο για την έναρξη της προστασίας του ξενιστή κατά του S. mansoni. Η ενεργοποίηση του TRPV1+ οδηγεί στην ταχεία κινητοποίηση των ανοσολογικών κυττάρων, συμπεριλαμβανομένων των gd T κυττάρων, των μονοκυττάρων και των ουδετερόφιλων, που προκαλούν φλεγμονή. Αυτή η φλεγμονή παίζει κρίσιμο ρόλο στην αντίσταση του ξενιστή στην είσοδο των προνυμφών στο δέρμα. Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία των νευρώνων που ανιχνεύουν τον πόνο και τον κνησμό στις επιτυχείς ανοσολογικές αντιδράσεις.

Προς προληπτικές θεραπείες

“Ο προσδιορισμός των μορίων στο S. mansoni που μπλοκάρουν το TRPV1+ θα μπορούσε να ενημερώσει προληπτικές θεραπείες για

via