Η «κούρσα» για τα 100: Οι πλούσιοι έχουν το προβάδισμα

Η επίτευξη των 100 ετών. Ένα ορόσημο που, μέχρι πρόσφατα, ήταν τόσο σπάνιο που η κατάκτησή του θα σου εξασφάλιζε λίγα εκατοστά στις εφημερίδες και ίσως μια σύντομη αναφορά στο τοπικό ραδιόφωνο. Σήμερα, είναι μια φιλοδοξία που βρίσκεται εντός των δυνατοτήτων πολλών από εμάς. Πρόσφατα, η Ιαπωνία γιόρτασε έναν αριθμό ρεκόρ αιωνόβιων – σχεδόν 100.000 πλέον. Σε παγκόσμιο επίπεδο, σχεδόν μισό εκατομμύριο αιωνόβιοι ζούσαν το 2015, περισσότεροι από τέσσερις φορές σε σχέση με το 1990. Οι προβλέψεις δείχνουν ότι ο αριθμός αυτός θα ανέλθει σε 3,7 εκατομμύρια έως το 2050.
Ένα μεγάλο μέρος αυτού οφείλεται στην πρόοδο της ιατρικής, καθώς και στην καλύτερη κατανόηση του τι χρειάζεται το ανθρώπινο σώμα για να λειτουργήσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Γνωρίζουμε επίσης πλέον πολλά περισσότερα για το τι μπορούμε να κάνουμε προσωπικά για να αυξήσουμε τις πιθανότητές μας να φτάσουμε τα τριψήφια νούμερα.
Ωστόσο, οι προσωπικές αποφάσεις μπορούν να μας οδηγήσουν μόνο μέχρι ένα σημείο, και η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει ένα αυξανόμενο χάσμα τόσο στο προσδόκιμο ζωής όσο και στην υγεία μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι άνθρωποι που ζουν στις πλουσιότερες περιοχές έχουν πλέον σχεδόν 18 επιπλέον χρόνια καλής υγείας σε σχέση με εκείνους που ζουν σε φτωχότερες περιοχές, γεγονός που αντιπροσωπεύει μια αύξηση της ανισότητας κατά 22% για τους άνδρες και 17% για τις γυναίκες σε διάστημα μιας δεκαετίας. Μια πρόσφατη έκθεση του *Lancet* έδειξε ότι το χάσμα στο προσδόκιμο ζωής στις ΗΠΑ μεταξύ του μακροβιότερου δημογραφικού στοιχείου – των Αμερικανών ασιατικής καταγωγής – και του βραχυβιότερου – των ιθαγενών Αμερικανών και των ιθαγενών της Αλάσκας – αυξήθηκε από 12,6 χρόνια το 2000 σε 20,4 χρόνια το 2021. Στην Ινδία, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, η πανδημία COVID-19 τροφοδότησε ένα χάσμα μεταξύ των πιο και λιγότερο ευνοημένων. Το 2020, οι Ινδουιστές ανώτερης κάστας είδαν μείωση του προσδόκιμου ζωής κατά 1,3 έτη, ενώ οι Ινδοί μουσουλμάνοι έχασαν 5,4 έτη. Τέτοιοι αριθμοί είναι απαράδεκτοι. Η πρόσβαση σε θρεπτικά τρόφιμα, ασφαλή στέγαση και προστασία από την εξουθενωτική πίεση της φτώχειας είναι απαραίτητη για να ανακοπεί η αύξηση των ανισοτήτων.
Στην αποστολή μας για βελτιστοποίηση, ας μην ξεχνάμε να πιέσουμε τους πολιτικούς να αντιμετωπίσουν αυτή την αυξανόμενη ανισότητα. Η ζωή μέχρι τα 100 πρέπει να είναι μια φιλοδοξία στην οποία μπορούμε όλοι να προσβλέπουμε – και όχι αποκλειστικά προνόμιο των πλουσιότερων του κόσμου.