Ερευνητές ανακαλύπτουν παράγοντα που μπορεί να προστατεύσει τις πόλεις από πανδημίες
Μια νέα μελέτη έχει βρει σύνδεση ανάμεσα στην πρόσβαση στη δημόσια και μαζική μεταφορά και στη μεγαλύτερη ανθεκτικότητα απέναντι στις απειλές λοιμωδών νοσημάτων.
Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο The Lancet Planetary Health, ανέλυσε τις σχέσεις μεταξύ των παγκόσμιων σχεδίων πόλεων, των επιλογών τρόπων μεταφοράς και της έκθεσης του πληθυσμού σε κινδύνους κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 το 2020.
Η μελέτη, η οποία περιλάμβανε δεδομένα από 507 πόλεις, διαπίστωσε σημαντικές μειώσεις στις συγκεντρώσεις διοξειδίου του αζώτου και λεπτών σωματιδίων (PM2.5) από την αρχή της πανδημίας έως τη μέση φάση της κρίσης.
“Εάν διατηρηθεί μακροπρόθεσμα, η εκτιμώμενη μείωση του NO2 θα μπορούσε να έχει σημαντική επίδραση στη μείωση των κινδύνων για την υγεία τόσο από οξείες όσο και από χρόνιες παθήσεις,” δήλωσαν οι συγγραφείς, προσθέτοντας ότι αν οι μειώσεις των PM2.5 διατηρηθούν μακροπρόθεσμα, θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση των κινδύνων άσθματος, ισχαιμικής καρδιοπάθειας και συνολικής θνησιμότητας.
Ωστόσο, αυτά τα οφέλη δημόσιας υγείας χάθηκαν σε ορισμένες πόλεις κατά τη διάρκεια της φάσης ανάκαμψης της πανδημίας, καθώς οι άνθρωποι άρχισαν να επιστρέφουν στα προσωπικά τους οχήματα. Η ομάδα διαπίστωσε ότι τα σχέδια πόλεων που διευκόλυναν μια στροφή μακριά από τη δημόσια μεταφορά υπέρ των αυτοκινήτων κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης (κυρίως στις Αμερικές και την Ωκεανία) στα τέλη του 2020 είχαν τις χειρότερες επιδόσεις σε όλα τα μέτρα ρύπανσης του αέρα και υγείας — σε ορισμένες περιπτώσεις, τα επίπεδα κινδύνου αυξήθηκαν ακόμη και πάνω από τις προ πανδημίας βάσεις. Αντίθετα, οι πόλεις στην Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και την Ευρώπη, οι οποίες δεν παρουσίασαν στροφή προς τα αυτοκίνητα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, διατήρησαν χαμηλότερα επίπεδα ρύπανσης του αέρα.
“Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν το σχεδιασμό της πόλης ως βασικό παράγοντα στην αντιμετώπιση προκλήσεων που σχετίζονται με πανδημίες και προτείνουν ότι οι σχεδιασμοί πόλεων με υψηλότερα επίπεδα δημόσιας και μαζικής μεταφοράς δείχνουν μεγαλύτερα επίπεδα ανθεκτικότητας όταν αντιμετωπίζουν απειλές λοιμωδών νοσημάτων,” δήλωσαν οι συγγραφείς.
Εκτός από τις επιπτώσεις στην υγεία, η έλλειψη δημόσιας μεταφοράς μπορεί επίσης να οδηγήσει σε έντονη κυκλοφοριακή συμφόρηση και καθυστερήσεις κυκλοφορίας, όπως συμβαίνει σε μέρη όπως το Λάγος, Νιγηρία. Ορισμένες πόλεις επιβάλλουν περιορισμούς στον αριθμό των οχημάτων που μπορούν να εισέλθουν σε κεντρικές περιοχές, κάτι που μπορεί να βοηθήσει στην ποιότητα του αέρα, την κυκλοφορία και τη ρύπανση από θόρυβο. Για παράδειγμα, η Στοκχόλμη εργάζεται για την απαγόρευση των βενζινοκίνητων αυτοκινήτων να εισέρχονται στο κέντρο της πόλης, ενώ η Νέα Υόρκη χρεώνει τα επιβατικά οχήματα για την είσοδό τους σε ένα τμήμα του Μανχάταν κατά τις ώρες αιχμής.