Ρήξη Αχίλλειου Τένοντα: Όλα Όσα Πρέπει να Γνωρίζετε

Πώς προκαλείται η ρήξη του Αχίλλειου τένοντα;

Πρώτον, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι είναι ο μεγαλύτερος τένοντας στο σώμα και, ως εκ τούτου, είναι πολύ σημαντικός στον αθλητισμό και την αναψυχή για την ώθηση (push-off). Όταν υπάρχει μια δυναμική κίνηση προς τα κάτω στην περιοχή του Αχίλλειου ή του αστραγάλου, όπως μια ραχιαία κάμψη (dorsiflexion), μπορεί να προκληθεί τραυματισμός. Επίσης, η περιοχή όπου υφίσταται ρήξη έχει χαμηλή αιμάτωση σε σύγκριση με άλλες περιοχές του σώματος. Άρα, υπάρχει ήδη χαμηλή αιμάτωση και σε συνδυασμό με μια πολύ δυναμική κάμψη του αστραγάλου, αυτά τα δύο τραυματίζουν τον Αχίλλειο. Συχνά δεν γνωρίζουμε γιατί συνέβη αυτό. Οι αθλητές μπορεί να έχουν παράγοντες κινδύνου για τον τραυματισμό, αλλά είναι πολύ δύσκολο να προληφθεί.

Ο Tatum (παίκτης μπάσκετ) φαινόταν καλά μέχρι τη στιγμή που συνέβη. Είναι πιθανό ένας μικρός προϋπάρχων τραυματισμός να συμβάλει σε μια ρήξη;

Γνωρίζουμε ότι σε ηλικιωμένους ασθενείς που υφίστανται ρήξεις Αχίλλειου τένοντα — το βλέπουμε αυτό συχνά στο pickleball και το τένις — συχνά υπάρχει μακροχρόνια βλάβη του τένοντα. Σε νεότερους ασθενείς, η ρήξη οφείλεται συνήθως σε έναν δυναμικό τραυματισμό. Είναι πιθανό να είχαν κάποια προϋπάρχοντα προβλήματα εκεί, αλλά αυτό δεν είναι τόσο συχνό όσο στον ηλικιωμένο αθλητή.

Μια ρήξη μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε από ένα διάστρεμμα (μικρό τράβηγμα) έως μια μερική ρήξη ή μια πλήρη ρήξη. Μια ολική ρήξη (rupture) είναι μια πλήρης ρήξη. Ένα διάστρεμμα συνήθως αντιμετωπίζεται με μια περίοδο ανάπαυσης ακολουθούμενη από αποκατάσταση. Μια μερική ρήξη είναι επίσης κάτι που συνήθως δεν αντιμετωπίζεται χειρουργικά, αλλά με ανάπαυση και αποκατάσταση, και συνήθως με επιτυχή επιστροφή στον αθλητισμό. Η ολική ρήξη είναι η πιο σοβαρή. Αυτή περιλαμβάνει την πιο σημαντική λήψη αποφάσεων σχετικά με το αν θα διορθωθεί ή όχι, και στη συνέχεια έχει επιπτώσεις στο πώς θα τα πάει ο ασθενής μακροπρόθεσμα.

Πώς επισκευάζεται ο Αχίλλειος κατά τη διάρκεια του χειρουργείου;

Κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, τα δύο άκρα ενώνονται και στερεώνονται με ράμματα. Και αυτό μπορεί να γίνει είτε μέσω μιας ανοιχτής τομής είτε μιας μίνι διαδερμικής τομής: Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια ανοιχτή τομή για να ενώσετε τα δύο άκρα, ή μερικές φορές περνάμε ράμματα μέσα από το δέρμα και στη συνέχεια απλώς δένουμε τα δύο άκρα κάτω από την επιφάνεια.

Είναι το χειρουργείο η μόνη επιλογή για την επισκευή μιας ρήξης;

Σε ορισμένες ομάδες, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις ρήξεις μη χειρουργικά (συντηρητικά) με καλά αποτελέσματα. Αυτοί τείνουν να είναι ασθενείς των οποίων η απαίτηση για επιστροφή σε έναν τρόπο ζωής υψηλής ενέργειας και ώθησης μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλη. Μπορεί επίσης να είναι ασθενείς που δεν είναι αρκετά υγιείς για να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση. Μπορεί να υπάρχουν ασθενείς που, για παράδειγμα, ενδιαφέρονται μόνο για κανονικό περπάτημα και δραστηριότητες χαμηλής πρόσκρουσης. Μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς μη χειρουργικά. Αυτό περιλαμβάνει ένα διαφορετικό πρωτόκολλο. Μερικές φορές τους βάζουμε σε γύψο ή μπότα με ανυψωτικά πτέρνας, ακολουθούμενο από ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας.

Ποιος είναι ο τυπικός χρόνος αποκατάστασης και το πρωτόκολλο για άτομα σαν τον Tatum, που έκαναν χειρουργείο μετά από πλήρη ρήξη Αχίλλειου;

Θα υπάρξει μια περίοδος όπου ο ασθενής θα είναι ακινητοποιημένος. Δηλαδή, θα έχουν λίγο χρόνο σε γύψο για να επουλωθεί η τομή. Μετά από αυτό, θα τους επιτραπεί να φορτίσουν το πόδι σε μια περιπατητική μπότα, και στη συνέχεια θα τους επιτραπεί να ξεκινήσουν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αποκατάστασης. Η επιστροφή στον αθλητισμό για κάποιον στο επίπεδό του είναι περίπου εννέα έως 12 μήνες. Μελέτες έχουν δείξει ότι το 80% των αθλητών υψηλού επιπέδου τελικά επιστρέφουν στο προηγούμενο επίπεδο απόδοσής τους.

Πώς συγκρίνεται η σημερινή αποκατάσταση με πέντε ή 10 χρόνια πριν — έχουν υπάρξει σημαντικές εξελίξεις;

Νομίζω ότι οι τρεις κύριες εξελίξεις είναι: 1. Πιο ελάχιστα επεμβατική χειρουργική ή μικρότερες τομές. 2. Ένα πιο επιθετικό πρόγραμμα αποκατάστασης, ώστε οι άνθρωποι να φορτίζουν νωρίτερα, να αρχίζουν να κινούν τον αστράγαλο νωρίτερα και να ξεκινούν φυσικοθεραπεία νωρίτερα. 3. Εξετάσεις που δείχνουν ποιοι είναι οι περιορισμοί των ασθενών, οι οποίες μας δίνουν τη δυνατότητα να δούμε αυτούς τους περιορισμούς — λειτουργικούς, σωματικούς και ψυχολογικούς — και να επαναφέρουμε τους ασθενείς εκεί που θέλουν να είναι. Αυτό περιλαμβάνει πολλούς πόρους και πολλούς ανθρώπους. Περιλαμβάνει τον χειρουργό, τον ασθενή, τον φυσικοθεραπευτή και τον ψυχολόγο.