Η μυοκυμία είναι μια κατάσταση που μπορεί να επηρεάσει το πρόσωπο ή οποιεσδήποτε ομάδες μυών στο σώμα, ιδιαίτερα μικρότερες ομάδες όπως τα δάχτυλα. Πρόκειται για μια κατάσταση που προκαλεί ακούσιες κινήσεις των μυών.
Μοιάζει αρκετά με τα τικ που βλέπουμε καμιά φορά να έχει κάποιος στα βλέφαρα και θα μπορούσε να είναι κιόλας, αλλά τις περισσότερες φορές πρόκειται για κάτι πιο έντονο. Η μυοκυμία μπορεί να συμβεί από μόνη της, αλλά συχνά είναι σύμπτωμα μιας άλλης νευρολογικής ή κινητικής διαταραχής.
Η μυοκυμία προσώπου συμβαίνει συνήθως στα βλέφαρα και επηρεάζει το σφιγκτήρα του μυός του βλεφάρου που ελέγχει το άνοιγμα και το κλείσιμο, με αποτέλεσμα τη σύσπαση των βλεφάρων. Μπορεί να προκληθεί από υπερβολικό άγχος ή από κατανάλωση αλκοόλ ή καφεΐνης και συνήθως είναι μια κατάσταση προσωρινή που εξαφανίζεται όταν αντιμετωπιστεί με θεραπευτική αγωγή.
Η κατάσταση αυτή μπορεί, επίσης, να είναι σημάδι ημισπασμού του προσώπου, μια διαταραχή που ξεκινά με συσπάσεις των ματιών και τελικά επηρεάζει τη μία πλευρά του προσώπου.
Οι συσπάσεις του προσώπου μπορεί, επίσης, να αποτελούν σύμπτωμα του βλεφαροσπασμού, μια διαταραχή που πλήττει την ικανότητα του εγκεφάλου να διαχειριστεί σωστά την κίνηση.
Η μυοκυμία των άκρων μπορεί να έρθει με τη μορφή ελαφρών συσπάσεων ή έντονων σπασμών. Η κατάσταση μπορεί να συμβεί τόσο στα χέρια όσο και στα πόδια, αλλά τείνει συχνά να αναστέλλει τον έλεγχο της κίνησης του χεριού. Μπορεί να είναι ένα σύμπτωμα της σκλήρυνσης κατά πλάκας, μιας διαταραχής που πλήττει το νευρικό σύστημα και περιορίζει τον έλεγχο των κινήσεων των μυών.
Ακούσιες κινήσεις των άκρων μπορεί επίσης να είναι ένα σημάδι του υποθυρεοειδισμού, μιας κατάστασης όπου ο θυρεοειδής αδένας δεν εφοδιάζει τον οργανισμό με αρκετές ορμόνες που ελέγχουν σωστά το μεταβολισμό και τα ενεργειακά επίπεδα.
Αν και οι συσπάσεις ή οι σπασμοί είναι τα πιο συχνά συμπτώματα της μυοκυμίας, δεν μπορούν να αποκλειστούν και άλλα συμπτώματα στα οποία μπορεί να οδηγήσει. Η συνεχής ακούσια κίνηση μπορεί να προκαλέσει κράμπες ή δυσκαμψία στην πληγείσα περιοχή ή μπορεί επίσης να οδηγήσει σε πόνο και κούραση.
Αν η μυοκυμία προκαλείται από τον τρόπο ζωής, μπορεί να μην απαιτεί θεραπεία, ειδικά αν αλλάξουν οι δραστηριότητες που είναι ένοχες για την δημιουργία της. Μερικοί άνθρωποι δεν βρίσκουν την μυοκυμία τόσο ενοχλητική, ώστε να τους προτρέψει να βρουν θεραπεία ή να αλλάξουν τρόπο ζωής. Εάν η κατάσταση είναι σύμπτωμα μιας υποκείμενης ιατρικής κατάστασης, μπορεί να υποχωρήσει με την κατάλληλη θεραπεία για το προϋπάρχον θέμα, αν και οι κινητικές διαταραχές συχνά δεν έχουν καμία αποτελεσματική θεραπεία.
Η ήπια άσκηση μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της συχνότητας των συνεχών συσπάσεων, αλλά συνήθως πρέπει να εποπτεύεται από κάποιον επαγγελματία υγείας, προκειμένου να αποφευχθεί η επιδείνωση της κατάστασης. Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα μπορεί επίσης να συνταγογραφηθούν για τον έλεγχο των υπερβολικών ακούσιων κινήσεων, ιδίως όταν συμβαίνουν αρκετά συχνά για να εμποδίσουν τις καθημερινές δραστηριότητες. Τα φάρμακα μπορούν να συγκρατήσουν τον εγκέφαλο, ώστε να μην στείλει ακατάλληλα σήματα κυκλοφορίας και κίνησης στα μυϊκά νεύρα.
Ορισμένοι παράγοντες μπορεί να επιδεινώσουν την μυοκυμία. Η ψυχική ή σωματική καταπόνηση, όπως η κατάθλιψη, ή η έλλειψη ύπνου, μπορούν να προκαλέσουν επεισόδια μυοκυμίας. Το τέντωμα των ματιών για να διαβάσετε κάτι ή για να δείτε έναν φωτεινό υπολογιστή ή τηλεοπτική οθόνη, μπορεί επίσης να κάνει τις συσπάσεις των βλεφάρων πιο συχνές.