Σάλιο αντί βελόνας για τη μέτρηση του σακχάρου
Ενα νέο είδος αισθητήρα για τα άτομα με διαβήτη έχει αναπτυχθεί για τη μέτρηση των επιπέδων του σακχάρου στον οργανισμό και θα χρησιμοποιεί το σάλιο αντί για το αίμα, αναφέρουν οι ερευνητές.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Μπράουν, στο Πρόβιντενς στο Ρόουντ Αϊλαντ, δημιούργησαν τον αισθητήρα και τον δοκίμασαν με επιτυχία, χρησιμοποιώντας τεχνητό σάλιο. Ο αισθητήρας χρησιμοποιεί φως, μέταλλο και ένα ειδικό ένζυμο που αλλάζει χρώμα όταν εκτίθεται στο σάκχαρο του αίματος.
«Ολοι γνωρίζουν πως οι διαβητικοί πρέπει να τρυπούν τα δάκτυλά τους για να αντλήσουν το αίμα, προκειμένου να ελέγξουν τα επίπεδα του σακχάρου και στη συνέχεια να ανταποκριθούν σε αυτές τις πληροφορίες. Και αυτό πρέπει να το κάνουν πολλές φορές την ημέρα», λέει η συν-συγγραφέας της μελέτης Tayhas Palmore, καθηγήτρια μηχανικής, χημείας και ιατρικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μπράουν.
«Ψάχναμε για έναν άλλο τρόπο μέτρησης και συνειδητοποίησα πως το σάλιο είναι ένα ακόμα σωματικό υγρό που θα μπορούσε να μετρηθεί», είπε η Palmore.
Πρόκειται για μια ιδέα που την υποδέχτηκαν ευπρόσδεκτα και άλλοι επιστήμονες, όπως ο καθηγητής Joel Zonszein, διευθυντής του Διαβητικού Κέντρου στο Ιατρικό Κέντρο Montefiore στη Νέα Υόρκη.
«Οι άνθρωποι πάντα ήθελαν να βρεθούν νέοι τρόποι για τη μέτρηση του σακχάρου στο αίμα, χωρίς να τσιμπάνε τα δάκτυλά τους», είπε.
Ο αισθητήρας, ωστόσο, δεν θα είναι διαθέσιμος πολύ σύντομα. Η διαδικασία έγκρισης από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ θα πάρει πολύ χρόνο και θα πρέπει να δοκιμαστεί κατά πόσο είναι ακριβής στους ανθρώπους και κυρίως στους ανθρώπους που τρώνε και πίνουν, κάτι που ενδεχομένως θα μολύνει το δείγμα, όπως επισημαίνει ο Zonszein.
Τα ευρήματα της μελέτης που χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ιδρυμα Επιστημών, δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο περιοδικό Nanophotonics.
Για να ελέγξουν τα επίπεδα του σακχάρου τους τα άτομα με διαβήτη, ιδιαίτερα εκείνα που χρειάζονται ινσουλίνη, θα πρέπει να τσιμπήσουν ένα από τα δάκτυλά τους και να πάρουν μια σταγόνα αίματος. Το αίμα τοποθετείται σε μια δοκιμαστική ταινία που πηγαίνει σε έναν μετρητή σακχάρου στο αίμα. Υποτίθεται ότι θα πρέπει αυτή η διαδικασία να επαναληφθεί τρεις με τέσσερις φορές την ημέρα.
Στην ανάγνωση αυτών των δοκιμών, στηρίζεται η θεραπεία του διαβήτη με την προσαρμογή της ινσουλίνης ή των φαρμάκων, προκειμένου να διατηρηθούν σταθερά τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Μπράουν συνειδητοποίησαν ότι το σάλιο περιέχει επίσης γλυκόζη, αν και σε πολύ μικρότερες ποσότητες.
Η νέα συσκευή χρησιμοποιεί το φως και μια μεταλλική επιφάνεια. Το φως «διαβάζει» το πώς ένα ειδικό ένζυμο αντιδρά στην παρουσία του σακχάρου που υπάρχει στο σάλιο, για να μετρήσει τη συγκέντρωσή του στο δείγμα.
Οι ερευνητές εξέτασαν τον αισθητήρα με τεχνητό σάλιο για να δουν πόσο καλά λειτουργεί χωρίς τις πιθανές επιπλοκές που βρίσκονται στο πραγματικό σάλιο. Για παράδειγμα, οι τροφές ή τα ποτά θα μπορούσαν να μεταβάλλουν τα αποτελέσματα. Οι αισθητήρας ήταν σε θέση να ανιχνεύσει τα επίπεδα του σακχάρου με υψηλή ακρίβεια.
Η Palmore είπε ότι το επόμενο βήμα είναι να γίνει η συσκευή φορητή και μάλιστα αρκετά μικρή για να χωράει στο χέρι. Θα πρέπει, επίσης, να δοκιμαστεί με πραγματικό σάλιο, όπως επίσης να βρεθούν φθηνές πηγές φωτός. Η Palmore δήλωσε ότι οι ερευνητές εργάζονται για να βρουν τρόπους μέτρησης των επιπέδων της ινσουλίνης στο σώμα.
Κάποιο είδος έκπλυσης για χρήση πριν από τη δοκιμή του δείγματος σάλιου είναι επίσης αναγκαίο. Ενα στοματικό διάλυμα θα μπορούσε να αφαιρέσει τις τροφές ή άλλες ρυπαρές ουσίες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ανάγνωση της γλυκόζης, σύμφωνα με την Palmore.
«Ακριβώς επειδή υπάρχει ένας καθιερωμένος τρόπος μέτρησης του σακχάρου στο αίμα δεν σημαίνει ότι είναι ο μόνος τρόπος. Αυτή είναι μια περιοχή προτεραιότητας για την έρευνα για πολλούς ανθρώπους. Υπάρχει κάποια ελπίδα ότι στο μέλλον δεν θα χρειάζεται να τσιμπάτε τον εαυτό σας κάθε δυο ώρες», καταλήγει η Palmore.