Ανακαλύφθηκε «εκλεπτυσμένη» πόλη της Εποχής του Χαλκού στο Καζακστάν: Αλλάζει την κατανόησή μας για τις κοινωνίες της στέπας
Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν έναν εκτεταμένο οικισμό της Εποχής του Χαλκού στη στέπα του Καζακστάν, ο οποίος πιθανότατα ήταν μια σημαντική πόλη περίπου 3.600 χρόνια πριν, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Η αρχαία πόλη Σεμιάρκα (Semiyarka) εκτεινόταν σε 140 εκτάρια – περισσότερο από τέσσερις φορές μεγαλύτερη από τα σύγχρονα χωριά της περιοχής. Η τοποθεσία, η οποία χρονολογείται από το 1600 π.Χ., είναι η πρώτη στην περιοχή που ανακαλύφθηκε να έχει σημαντικό χώρο αφιερωμένο στη μεταλλουργία και την παραγωγή μπρούντζου, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε την Τρίτη (18 Νοεμβρίου) στο περιοδικό Antiquity.
“Η Σεμιάρκα μεταμορφώνει την κατανόησή μας για τις κοινωνίες της στέπας”, δήλωσε η πρώτη συγγραφέας της μελέτης, Μιλιάνα Ραντιβόγεβιτς (Miljana Radivojević), αρχαιολόγος στο University College του Λονδίνου, σε μια δήλωση. “Δείχνει ότι οι κινητές κοινότητες ήταν ικανές να χτίσουν και να διατηρήσουν μόνιμους, καλά οργανωμένους οικισμούς με επίκεντρο τη μεταλλουργική παραγωγή μεγάλης κλίμακας.”
Η τοποθεσία βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου πάνω από τον ποταμό Ιρτίς (Irtysh) στο βορειοανατολικό Καζακστάν, με θέα σε ένα δίκτυο κοιλάδων. Η εξέχουσα θέση της ώθησε τους επιστήμονες να της δώσουν το παρατσούκλι “Πόλη των Επτά Χαραδρών” (City of Seven Ravines) και η θέση της υποδηλώνει ότι η πόλη ενδέχεται να ήλεγχε την κίνηση κατά μήκος του ποταμού, έγραψαν οι ερευνητές στη μελέτη.
Καθώς η ομάδα ερεύνησε την περιοχή με drones και ανέσκαψε μερικά διαφορετικά τμήματα της τοποθεσίας, παρατήρησαν δύο σειρές χωματουργικών εργασιών, ή μεγάλων όχθεων εδάφους, στραμμένες η μία προς την άλλη και χωρισμένες σε μικρότερες κατασκευές. Κατά μήκος των εσωτερικών πλευρών των όχθεων χτίστηκαν τοίχοι από πλίνθους και μπορεί να καθόριζαν μεμονωμένα νοικοκυριά.
Ένα μεγαλύτερο κεντρικό κτίσμα βρισκόταν εκεί όπου συναντιούνταν οι δύο σειρές. Αυτή η κατασκευή ήταν περίπου διπλάσια σε μέγεθος από τις άλλες και θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιηθεί για τελετουργίες ή κυβερνητικές λειτουργίες, πρότειναν οι ερευνητές.
Νοτιοανατολικά μιας από τις σειρές χωματουργικών εργασιών υπήρχε μια περιοχή γεμάτη με μεταλλικά αντικείμενα, μεταλλεύματα και σκωρία, υποδηλώνοντας ότι ο χώρος είχε χρησιμοποιηθεί για μεταλλουργία. Αυτή η περιοχή μπορεί να ήταν ένα πρώιμο παράδειγμα βιομηχανικής παραγωγής χαλκού και κασσιτερο-μπρούντζου (ένα κράμα χαλκού και κασσίτερου) – “ένας ακρογωνιαίος λίθος της οικονομίας της Εποχής του Χαλκού της Ευρασίας που για πολύ καιρό έλειπε από το αρχαιολογικό αρχείο”, είπε η Ραντιβόγεβιτς.
Τα μεταλλεύματα που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή αυτών των αντικειμένων πιθανότατα προήλθαν από κοντινά κοιτάσματα στα όρη Αλτάι, κοντά στα σύνορα μεταξύ Καζακστάν, Ρωσίας, Μογγολίας και Κίνας. Δεδομένης της στρατηγικής της θέσης κοντά σε αυτούς τους κοιτασμούς και τον ποταμό, η Σεμιάρκα μπορεί να λειτούργησε ως κέντρο εμπορίου και διανομής στην περιοχή.
“Η κλίμακα και η δομή της Σεμιάρκα δεν μοιάζουν με τίποτα άλλο που έχουμε δει στη ζώνη της στέπας”, δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης, Νταν Λόρενς (Dan Lawrence), αρχαιολόγος τοπίου στο Πανεπιστήμιο Durham στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη δήλωση. Η πρώιμη πόλη είναι πολύ μεγαλύτερη από τα μικρά στρατόπεδα και τα χωριά που ήταν κοινά στις κοινότητες της στέπας εκείνη την εποχή.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα “δείχνουν ότι οι κοινότητες της Εποχής του Χαλκού εδώ ανέπτυσσαν εκλεπτυσμένους, σχεδιασμένους οικισμούς παρόμοιους με αυτούς των συγχρόνων τους σε πιο παραδοσιακά «αστικά» μέρη του αρχαίου κόσμου”, πρόσθεσε ο Λόρενς.
Τόσο οι συνεχιζόμενες όσο και οι μελλοντικές ανασκαφές θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αποσαφήνιση του ρόλου της Σεμιάρκα στην ευρύτερη περιοχή, έγραψαν οι ερευνητές στη μελέτη.