Ανακαλύφθηκε ο μεγαλύτερος γενετικός χάρτης της παχυσαρκίας

Περισσότερες από 90 γενετικές περιοχές, οι οποίες θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί μερικοί άνθρωποι είναι πιο πιθανό να πάρουν βάρος σε σχέση με τους υπόλοιπους, ανακάλυψαν οι επιστήμονες.

Η ερευνητική ομάδα μελέτησε τις βιβλιοθήκες του DNA για περισσότερα από 300.000 άτομα, κατασκευάζοντας το μεγαλύτερο γενετικό χάρτη παχυσαρκίας που έγινε ποτέ.

Έψαξαν για συνεπή πρότυπα και βρήκαν μια σύνδεση με τα γονίδια που εμπλέκονται στις διαδικασίες του εγκεφάλου, γεγονός που υποδηλώνει πως η παχυσαρκία θα μπορούσε να έχει εν μέρει μια νευρολογική βάση.

Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Nature.

Ερευνητές από τη διεθνή κοινοπραξία Giant (Γενετική Διερεύνηση Ανθρωπομετρικών Γνωρισμάτων), ανέλυσαν την γενετική πίσω από το δείκτη μάζας σώματος (αναλογία βάρους και ύψους), ενώ σε ένα ξεχωριστό άρθρο στο Nature αναφέρθηκαν συγκεκριμένα στο πώς η γενετική επηρεάζει το λίπος που διανέμεται σε όλο το σώμα. Το λίπος γύρω από την κοιλιά, για παράδειγμα, μπορεί να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα απ’ ό,τι το λίπος που υπάρχει γύρω από τους μηρούς.

Εντοπίστηκαν περίπου 33 νέες γενετικές περιοχές που συνδέονται με την κατανομή του σωματικού λίπους, δίνοντας περαιτέρω ενδείξεις σχετικά με το γιατί μερικοί άνθρωποι έχουν σωματότυπο αχλάδι, ενώ άλλοι παίρνουν περισσότερο βάρος γύρω από την κοιλιά.

Επίσης, εντοπίστηκαν περισσότερες από 60 γενετικές περιοχές που επηρεάζουν το δείκτη μάζας σώματος, αριθμός που είναι τρεις φορές μεγαλύτερος από αυτόν που ήταν μέχρι τώρα γνωστός. Μερικές μάλιστα από αυτές τις περιοχές έχουν δεσμούς με το νευρικό σύστημα.

Η καθηγήτρια Ελισάβετ Σπηλιώτη από το Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν, μία εκ των συγγραφέων της μελέτης, είπε πως αυτό εξέπληξε τους ερευνητές:

«Δεν πάει κανείς στο νευρολόγο για να συζητήσει για το βάρος του και γενικά όταν πρόκειται για την παχυσαρκία κανείς δεν σκέφτεται το νευρικό σύστημα. Όμως, τα ευρήματά μας αλλάζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε για την παχυσαρκία, καθώς περισσότερο από μια μεταβολική πάθηση, ενδέχεται να έχει νευρολογική βάση», είπε.

Ο έλεγχος της όρεξης

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ορισμένα γονίδια συμβάλλουν στο πώς θα ελέγξουμε την όρεξή μας και άλλα στο πώς θα μάθουμε και θα απομνημονεύσουμε πράγματα σχετικά με το φαγητό.

Ωστόσο, ο ρόλος ορισμένων γενετικών περιοχών σε ό,τι αφορά την παχυσαρκία δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητός. Η ποικιλομορφία των γενετικών περιοχών που εντοπίστηκαν υποδηλώνει πως η προδιάθεση για την παχυσαρκία δεν οφείλεται σε ένα μόνο γονίδιο. Αυτό καθιστά λιγότερο πιθανό ότι μια λύση κατά της παχυσαρκίας θα λειτουργήσει εξίσου για όλους.

Σήμερα η επιστήμη χρησιμοποιεί το φύλο και την ηλικία για να κάνει γενικές συστάσεις για την υγιεινή ζωή και το βάρος. Όμως, αυτό το είδος γενετικής πληροφορίας που μόλις ανακαλύφθηκε μπορεί να βοηθήσει να δοθούν στο μέλλον πιο εξειδικευμένες συμβουλές.

Ο καθηγητής Peter Weissberg, ιατρικός διευθυντής του Βρετανικού Καρδιολογικού Ιδρύματος, δήλωσε: «Γνωρίζουμε ότι η παχυσαρκία, ιδιαίτερα το λίπος που συσσωρεύεται μέσα στην κοιλιά, μπορεί να οδηγήσει σε διαβήτη και καρδιακή νόσο, αλλά δεν γνωρίζουμε για ποιον ακριβώς λόγο συμβαίνει αυτό. Τα ευρήματα της νέας μελέτης είναι σημαντικά όχι επειδή θα οδηγήσουν σε γενετικές εξετάσεις για την πρόβλεψη των ανθρώπων που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να γίνουν παχύσαρκοι, αλλά επειδή εντοπίζουν τα γονίδια που εμπλέκονται σε βιοχημικές οδούς που μπορούν να προκαλέσουν την παχυσαρκία και έτσι μπορούν να συνδέσουν την παχυσαρκία με το διαβήτη και την καρδιακή νόσο. Η κατανόηση αυτών των οδών θα μας βοηθήσει να επινοήσουμε νέους τρόπους για την πρόληψη της παχυσαρκίας και τις καταστροφικές συνέπειες που αυτή έχει για την υγεία μας».