Σύνδρομο Αsperger και κοινωνικές αλληλεπιδράσεις

Το σύνδρομο Asperger είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή που θεωρείται μέρος της ομάδας των διαταραχών του φάσματος του αυτισμού. Τα παιδιά με το συγκεκριμένο σύνδρομο έχουν συχνά δυσκολίες με τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.

Τα παιδιά αυτά δυσκολεύονται να κατανοήσουν τις κοινωνικές συμπεριφορές και σήματα και ως εκ τούτου αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα στο σχολείο, καθώς συχνά «εξαντλούν» την υπομονή των εκπαιδευτικών, είναι επιρρεπή σε καβγάδες με τους συνομίληκούς τους και πέφτουν συχνά θύματα σχολικού εκφοβισμού.

Μερικά από τα παιδιά με σύνδρομο Asperger είναι ιδιαίτερα ευφυή και εξαιρετικά ικανά στην ομιλία. Τα αγόρια έχουν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με την συγκεκριμένη πάθηση, αλλά παραμένει ασαφές αν αυτό συμβαίνει επειδή είναι διαφορετικές οι διαδικασίες κοινωνικοποίησης και τα κορίτσια βελτιώνουν τις κοινωνικές τους ικανότητες, σε τέτοιο βαθμό ώστε η συγκεκριμένη διαταραχή να είναι πιο δυσδιάκριτη σ’ αυτά.

Ενώ τα φυσιολογικά παιδιά μάθουν να διαβάζουν τις διαθέσεις των ανθρώπων που τα φροντίζουν από τις εκφράσεις του προσώπου τους, τα παιδιά με το σύνδρομο Asperger δεν μπορούν. Οταν στο σχολείο ή στην παιδική χαρά κάποιο άλλο παιδί απειλεί στα ψέματα ή πειράζει καλοπροαίρετα, τα φυσιολογικά παιδιά γνωρίζουν πότε το άλλο παιδί μπλοφάρει, πότε πρέπει να ζητήσουν την παρέμβαση ενός ενήλικα ή πότε πρέπει να αντιμετωπίσουν την κατάσταση μόνα τους. Αντίθετα τα παιδιά με σύνδρομο Asperger αδυνατούν να το αντιληφθούν και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μπλέκουν σε καβγάδες και περιττές μάχες, ή να επιτρέπουν στον εαυτό τους να πτοηθεί από ένα παιδί που απλά τούς έκανε πλάκα. Λόγω αυτής της συμπεριφοράς τους πέφτουν πολύ εύκολα θύματα σχολικού εκφοβισμού.

Οι έφηβοι και οι ενήλικες με σύνδρομο Asperger μπορεί να μην είναι σε θέση να καταλάβουν ότι μιλούν πολύ δυνατά. Επίσης, συχνά αναπτύσσουν μια μονομανία και ασχολούνται με ένα θέμα, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν ότι δεν ενδιαφέρει καθόλου ή ενδιαφέρει πολύ λιγότερο τους υπόλοιπους. Οι ενδείξεις ότι αυτό που λένε είναι βαρετό για τους υπόλοιπους, τούς προσπερνούν  ή τις παρερμηνεύουν με αποτέλεσμα να απομονώνονται κοινωνικά και να θεωρούν πως οι συνομήλικοί τους τούς αποφεύγουν.

Τα άτομα με αυτή τη διαταραχή μπορούν να διδαχθούν να αποκωδικοποιούν κοινωνικές ενδείξεις με το μυαλό και με το ένστικτο. Αυτή, όμως, είναι μια αρκετά χρονοβόρα και απογοητευτική διαδικασία, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να εκφράσουν με λόγια αυτό που καταλαβαίνουν ενστικτωδώς, αλλά αν έχουν στο πλάι τους έναν φίλο ή κάποιο μέλος της οικογένειάς του, η βοήθεια που θα τους προσφέρει είναι ιδιαίτερα σημαντική. Ενας έφηβος με Asperger μπορεί να πει στον πιο έμπιστο φίλο του, για παράδειγμα, να του στείλει ένα σήμα όταν αρχίσει να μιλάει πολύ δυνατά, ή ένα άλλο σήμα όταν μιλάει πολύ για ένα θέμα που δεν ενδιαφέρει τους υπόλοιπους.

Σε γενικές γραμμές, πάντως, τα άτομα με σύνδρομο Asperger έχουν τη δυνατότητα να προσαρμοστούν σε καταστάσεις. Η ικανότητά τους να επικεντρωθούν σε πολύ περίπλοκα θέματα, τα βοηθά να προσαρμοστούν σε κάποια πεδία, όπως για παράδειγμα το πεδίο των υπολογιστών, που συχνά αποτελεί ένα πολύ καλό καταφύγιο για άτομα με τέτοιου είδους διαταραχή.