Εντοπίστηκε κύκλωμα του εγκεφάλου που συνδέεται με την παρορμητικότητα στο φαγητό
Μήπως είστε σε διατροφή και μόνο η μυρωδιά από το ποπ κορν στον κινηματογράφο σας δημιουργεί μια ακαταμάχητη λαχτάρα να παραγγείλετε ξεχνώντας τη δίαιτά σας;
Η παρορμητικότητα και η ώθηση σε μια πράξη χωρίς προηγουμένως ο άνθρωπος να έχει σκεφθεί τις συνέπειες, έχει από καιρό συνδεθεί με την υπερβολική πρόσληψη τροφής, την υπερκατανάλωση, την αύξηση του σωματικού βάρους και την παχυσαρκία, μαζί με αρκετές ψυχιατρικές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένης της τοξικομανίας και του υπερβολικού τζόγου.
Μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια στις ΗΠΑ εντόπισε ένα συγκεκριμένο κύκλωμα στον εγκέφαλο που μεταβάλλει την παρορμητικότητα που σχετίζεται με την επιθυμία για φαγητό, ανοίγοντας ένα παράθυρο στη δημιουργία κάποιας θεραπευτικής αγωγής για την αντιμετώπιση της ανάγκης για υπερκατανάλωση τροφής.
Τα ευρήματα της ομάδας δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο περιοδικό Nature Communications.
«Υπάρχει υποκείμενη φυσιολογία στον εγκέφαλο που ρυθμίζει την ικανότητα κάποιου να πει “όχι” στην παρόρμηση για φαγητό», λέει η Emily Noble, βοηθός καθηγήτρια στο UGA College of Family and Consumer Sciences, κύρια συγγραφέας της έρευνας.
«Στα πειραματικά μοντέλα, η ενεργοποίηση αυτού του κυκλώματος δίνει μια συγκεκριμένη συμπεριφορική αντίδραση», αναφέρει.
Χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο αρουραίων, οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε ένα υποσύνολο εγκεφαλικών κυττάρων που παράγουν έναν τύπο «πομπού» στον υποθάλαμο που ονομάζεται ορμόνη συμπύκνωσης μελανίνης (MCH).
Ενώ προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η αύξηση των επιπέδων MCH στον εγκέφαλο μπορεί να αυξήσει την πρόσληψη τροφής, αυτή η μελέτη είναι η πρώτη που δείχνει ότι η MCH παίζει επίσης ρόλο στην παρορμητική συμπεριφορά, δήλωσε η Noble.
«Βρήκαμε ότι όταν ενεργοποιούμε τα κύτταρα στον εγκέφαλο που παράγουν MCH, τα ζώα γίνονται πιο παρορμητικά στη συμπεριφορά τους γύρω από την τροφή», είπε.
Για να δοκιμάσουν την παρορμητικότητα, οι ερευνητές εκπαίδευσαν τους αρουραίους να πιέζουν ένα μοχλό για να λάβουν ένα «νόστιμο, υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά και υψηλής ποσότητας ζάχαρης σβώλο», είπε η Noble. Ωστόσο, ο αρουραίος έπρεπε να περιμένει 20 δευτερόλεπτα για το πάτημα του μοχλού. Αν τον πίεζε πολύ γρήγορα, θα έπρεπε να περιμένει άλλα 20 δευτερόλεπτα για να λάβει την τροφή.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στη συνέχεια προηγμένες τεχνικές για να ενεργοποιήσουν μια συγκεκριμένη νευρική οδό της MCH από τον υποθάλαμο στον ιππόκαμπο, ένα μέρος του εγκεφάλου που εμπλέκεται στη λειτουργία εκμάθησης και μνήμης.
Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η ορμόνη MCH δεν επηρεάζει το πόσο άρεσε στα ζώα το φαγητό ή πόσο σκληρά ήταν διατεθειμένα να εργαστούν για το φαγητό. Η ενεργοποίηση αυτού του συγκεκριμένου μονοπατιού των νευρώνων MCH αύξησε την παρορμητική συμπεριφορά χωρίς να επηρεάσει τη φυσιολογική κατανάλωση για θερμίδες ή τα κίνητρα για την κατανάλωση νόστιμου φαγητού.
«Η κατανόηση της ύπαρξης αυτού του κυκλώματος, το οποίο επηρεάζει επιλεκτικά την παρορμητικότητα για φαγητό, ανοίγει την πόρτα στην πιθανότητα μια μέρα να μπορέσουμε να αναπτύξουμε φάρμακα για την υπερκατανάλωση τροφής που θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να παραμείνουν πιστοί σε μια δίαιτα χωρίς να χρειάζεται να μειωθεί η όρεξή τους ή να καταναλώνουν φαγητά λιγότερο νόστιμα, προκειμένου να επιτύχουν το στόχο τους», καταλήγει η ερευνήτρια.