Η χρόνια περιοδοντίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονή που επηρεάζει τα δόντια και τα ούλα. Συνδέεται γενικά με αμελή στοματική υγιεινή και προοδευτικά επιδεινώνεται αυξάνοντας τον κίνδυνο για σοβαρές επιπλοκές.
Ανάμεσά τους η αναπνευστική ανεπάρκεια, καρδιακές παθήσεις και εγκεφαλικό επεισόδιο.
Η θεραπεία της χρόνιας περιοδοντίτιδας εξαρτάται ολοκληρωτικά από τη σοβαρότητα της κατάστασης και επικεντρώνεται στην αποτροπή της επιπλέον επιδείνωσης δοντιών και μαλακών ιστών.
Η περιοδοντίτιδα μπορεί εύκολα να διαγνωστεί με μια μακροσκοπική εξέταση του στόματος. Εκτός από την εκτίμηση του ποσού της πλάκας, ο περιοδοντολόγος αξιολογεί επίσης το βαθμό της φθοράς των ούλων από τη μέτρηση των θυλάκων, του χώρου μεταξύ των δοντιών και των ούλων του ασθενούς. Μέτρια έως σοβαρή χρόνια περιοδοντίτιδα συμβάλλει γενικά σε ένα έντονο κενό που επιτρέπει στα βακτήρια να συγκεντρωθούν και να επιδεινώσουν την κατάσταση των μαλακών ιστών.
Η αμελής υγιεινή του στόματος επιτρέπει τη συσσώρευση πλάκας, ειδικά κατά μήκος της γραμμής των ούλων. Η σκληρή πλάκα, γνωστή και ως πέτρα, προκαλεί φλεγμονή και την εμφάνιση μιας πολύ γνωστής κατάστασης στο στόμα, της ουλίτιδας. Οσο η ουλίτιδα εξελίσσεται, τα ούλα υποχωρούν από τη βάση των δοντιών και επιτρέπουν τη συσσώρευση βακτηρίων στο εσωτερικό τους, σχηματίζοντας μια κοιλότητα (κουφάλα). Η επεμβατική βακτηριακή λοίμωξη καταστρέφει τον μαλακό ιστό, γεγονός που συμβάλλει στην επιδείνωση της υγείας των οστών και εξελίσσεται σε προχωρημένη περιοδοντική νόσο. Αν και η χρόνια περιοδοντίτιδα μπορεί να είναι κληρονομική, οι πιο κοινοί παράγοντες που συντελούν σ’ αυτήν, περιλαμβάνουν τη χρήση καπνού, τις διατροφικές ελλείψεις και ορισμένες παθήσεις, όπως ο διαβήτης.
Τα κόκκινα, πρησμένα ή αιμορραγούντα ούλα θεωρούνται ότι γενικά είναι τα πρώτα σημάδια στο πρώιμο στάδιο της περιοδοντικής νόσου. Καθώς η περιοδοντίτιδα προχωρά, τα άτομα μπορεί να αναπτύξουν ευαισθησία στα ούλα και επίμονα δυσάρεστη αναπνοή. Στη συνέχεια, η βακτηριακή συσσώρευση προκαλεί την υποχώρηση των ούλων, το σχηματισμό πύου και την διεύρυνση του κενού ανάμεσα στα προσβεβλημένα δόντια και ούλα. Με την πάροδο του χρόνου η επιδείνωση των συμπτωμάτων μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε χαλάρωση των δοντιών και σε ενδεχόμενη απώλεια.
Η περιοδοντική νόσος που παραμένει χωρίς θεραπεία μπορεί να συμβάλλει σε σημαντικές επιπλοκές. Αν η λοίμωξη εξαπλωθεί στην κυκλοφορία του αίματος, μπορεί να επηρεάσει και άλλα μέρη του σώματος. Ανάλογα με το πού βρίσκεται η λοίμωξη, τα άτομα που βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για αρτηριακό ερεθισμό και στένωση, μπορεί να αντιμετωπίσουν προβλήματα στην πνευμονική και καρδιαγγειακή λειτουργία. Η προχωρημένη νόσος των ούλων αυξάνει δραματικά τις πιθανότητες να υποστεί κάποιος πνευμονία, εγκεφαλικό επεισόδιο και καρδιακή νόσο.
Η αρχική θεραπεία για τη χρόνια περιοδοντίτιδα περιλαμβάνει γενικά έναν επαγγελματικό καθαρισμό των δοντιών, προκειμένου να αφαιρεθούν τα βακτήρια και η πέτρα. Δεν είναι ασυνήθιστο να χορηγηθεί αντιβιοτικό, για να βοηθήσει την εξάλειψη της υφιστάμενης βακτηριακής λοίμωξης. Σοβαρές περιπτώσεις χρόνιας περιοδοντίτιδας απαιτούν χειρουργική επέμβαση που μπορεί να περιλαμβάνει μαλακούς ιστούς και μοσχεύματα οστών για την αντικατάσταση των νοσούντων ιστών και για την ενίσχυση των χαλαρωμένων δοντιών.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως, στις περισσότερες περιπτώσεις, η καλύτερη πρόληψη για τη χρόνια περιοδοντίτιδα είναι τα προληπτικά μέτρα και η αυτο-φροντίδα. Το τακτικό βούρτσισμα και η χρήση οδοντικού νήματος μπορεί να διατηρήσει την καλή υγεία των δοντιών και έτσι να αποφευχθεί η συσσώρευση πλάκας και ο ερεθισμός των ούλων. Ακολουθώντας μια υγιεινή διατροφή και περιορίζοντας την κατανάλωση όξινων και σακχαρωδών προϊόντων, μπορείτε εκτός από τη σωματική, να προωθήσετε και την καλή στοματική υγεία. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για άτομα που έχουν αυξημένο κίνδυνο για περιοδοντική νόσο να λάβουν μέτρα για την πρόληψη της εμφάνισης των συμπτωμάτων.