Επιστήμονες ανακαλύπτουν χρυσά νανοσωματίδια κρυμμένα στα βελόνια ελάτης
Όταν ο Burl Ives τραγουδούσε “Ασημένιες και χρυσές διακοσμήσεις, σε κάθε χριστουγεννιάτικο δέντρο” στο “Rudolph the Red-nosed Reindeer”, σίγουρα δεν γνώριζε ότι τα χριστουγεννιάτικα δέντρα περιέχουν πραγματικά χρυσό μέσα στα βελόνια τους — αλλά αυτό ακριβώς έχει αποκαλύψει νέα έρευνα.
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 28 Αυγούστου στο περιοδικό Environmental Microbiome αναφέρει ότι τα δέντρα ελάτης της Νορβηγίας (Picea abies) συγκεντρώνουν χρυσά νανοσωματίδια με τη βοήθεια των ενδοφύτερων βακτηρίων που κατοικούν σε αυτά.
«Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι τα βακτήρια και άλλοι μικροοργανισμοί που ζουν μέσα στα φυτά μπορεί να επηρεάζουν τη συσσώρευση χρυσού στα δέντρα», δήλωσε η κύρια συγγραφέας της μελέτης Kaisa Lehosmaa, οικολόγος στο Πανεπιστήμιο του Oulu στη Φινλανδία.
Αυτά τα ενδοφυτικά βακτήρια είναι γνωστά ως ενδοφύτες — συμβιωτικοί μικροοργανισμοί που διευκολύνουν την παραγωγή ορμονών και την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών, μεταξύ άλλων λειτουργιών. Στα δέντρα ελάτης, αυτά τα βακτήρια διαχωρίζουν τα διαλυτά σωματίδια χρυσού που απορροφούν τα δέντρα μέσω των ριζών τους.
Η διαδικασία αυτή είναι μια μορφή βιογενετικής ορυκτοποίησης, στην οποία τα ζωντανά όντα ελέγχουν το σχηματισμό ορυκτών στους ιστούς τους μέσω μιας ευρείας γκάμας διαδικασιών. Σε αυτή την περίπτωση, οι ενδοφύτες πιθανότατα συγκέντρωσαν τα σωματίδια για να μειώσουν την τοξικότητά τους.
Εντυπωσιακή Χρυσή Ανακάλυψη
Για τη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν δέντρα ελάτης κοντά στο ορυχείο Kittilä στη βόρεια Φινλανδία — τον μεγαλύτερο παραγωγό χρυσού στην Ευρώπη. Οι ερευνητές ανέλυσαν 138 δείγματα βελόνων από 23 δέντρα ελάτης. Οι βελόνες τεσσάρων από τα δέντρα περιείχαν χρυσά νανοσωματίδια.
Τα νανοσωματίδια περιτριγυρίζονταν από βιοφίλμ που δημιουργήθηκαν από βακτηριακούς γέννες όπως P3OB-42, Cutibacterium και Corynebacterium. Αυτά τα βιοφίλμ είναι πολυσακχαρίτες (σύνθετοι σακχαρίτες) και πρωτεϊνικά συστατικά που εκκρίνουν τα βακτήρια, επιτρέποντάς τους να επιβιώνουν μέσα στους φυτικούς ιστούς.
Η στενή σύνδεση μεταξύ των νανοσωματιδίων και των βακτηριακών βιοφίλμ υποδήλωνε ότι τα βακτήρια ήταν πιθανό να είναι υπεύθυνα για την απομόνωση του ορυκτού. Η ποικιλία των βακτηριακών ειδών ήταν χαμηλότερη σε βελόνες που περιείχαν χρυσό; άλλες μελέτες φυτών με υψηλές συγκεντρώσεις μετάλλων σε ιστούς τους έχουν επίσης διαπιστώσει μειωμένη μικροβιακή βιοποικιλότητα.
Κανείς δεν θα κάνει περιουσία κόβοντας έλατα για να αποσταξει τις ελάχιστες ποσότητες χρυσού στα βελόνια τους — τα σωματίδια μετρούν μόλις ένα εκατομμυριοστό του χιλιοστού. Ωστόσο, η απορρόφηση του πολύτιμου μετάλλου από τα δέντρα μπορεί να είναι ένας χρήσιμος δείκτης χρυσών κοιτασμάτων κάτω από την επιφάνεια.
«Η ανίχνευση τέτοιων βακτηρίων στα φύλλα των φυτών μπορεί να διευκολύνει την εξερεύνηση χρυσού», δήλωσε η Lehosmaa.