Οι γάτες είχαν μια τιμητική θέση στην αιγυπτιακή κοινωνία και λατρεύονταν ως θεότητες. Αν ο ιδιοκτήτης ήταν πλούσιος, όταν η γάτα του πέθαινε, πλήρωνε αδρά για την ταρίχευσή της, ενώ η οικογένεια σε ένδειξη πένθους ξύριζε τα φρύδια της.
Ακόμα, όταν πέθαινε κάποιος Φαραώ που ήταν ιδιοκτήτης γάτας, τη σκότωναν και την έθαβαν μαζί του για να τον συντροφεύει.
Πόσοι, όμως, γνωρίζουν ότι το ξεκίνημα αυτής της λατρείας των αρχαίων Αιγυπτίων για τη γάτα ξεκίνησε από εντελώς πρακτικούς λόγους;
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, από τους πιο πλούσιους μέχρι τους λιγότερο προνομιούχους, έχτιζαν μεγάλες αποθήκες σιτηρών και φυσικά το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν σ’ αυτή την περίπτωση, δεν ήταν άλλο από τα τρωκτικά.
Οι άγριες γάτες, από την άλλη πλευρά, έλκονταν από τους αρουραίους και τα ποντίκια που ήταν άφθονα στις σιταποθήκες κι έτσι πλησίασαν τους ανθρώπους και έγιναν γρήγορα δημοφιλείς για την ικανότητά τους να σταματούν την εξάπλωσή τους.
Οι φιλικές γάτες εκτρέφονταν ως κατοικίδια ζώα και έτσι ξεκίνησε η παράδοση της κατοικίδιας γάτας που εξελίχθηκε σε λατρεία.