Οι άνδρες με μικρότερους όρχεις παίρνουν πολύ πιο σοβαρά τον γονεϊκό τους ρόλο και ασχολούνται περισσότερο με τα παιδιά τους, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Emory στην Ατλάντα.
Οι ανθρωπολόγοι – ερευνητές ήθελαν να κατανοήσουν καλύτερα γιατί μερικοί άνδρες εμπλέκονται πολύ πιο ενεργά από άλλους στην ανατροφή των παιδιών και έτσι πραγματοποίησαν τη συγκεκριμένη μελέτη.
«Ξέρουμε ότι οι γονείς εμπλέκονται περισσότερο στην ανατροφή των παιδιών τους στις σύγχρονες τουλάχιστον δυτικές κοινωνίες με καλύτερα αναπτυξιακά, κοινωνικά, ψυχολογικά και εκπαιδευτικά αποτελέσματα, ενώ την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι προτιμούν να μη συμμετέχουν», λέει ο James Rilling, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Για το λόγο αυτό οι ερευνητές αποφάσισαν να διερευνήσουν εάν η ανατομία και η λειτουργία του εγκεφάλου εξηγούν τη διακύμανση του τρόπου συμπεριφοράς των ανδρών σχετικά με την ανατροφή των παιδιών τους.
Στην έρευνα που δημοσιεύτηκε το Σεπτέμβρη στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, περιελήφθησαν 70 άνδρες που ήταν βιολογικοί πατέρες παιδιών 1-2 ετών, που ζούσαν με τη βιολογική μητέρα του παιδιού τους και είχαν ηλικία από 21 μέχρι 43 ετών.
Ο Rilling και οι συνάδελφοί του τούς υπέβαλαν σε εξετάσεις αίματος κατά την έναρξη της μελέτης για τη μέτρηση των επιπέδων τεστοστερόνης τους. Ακολούθησαν συνεντεύξεις με τους πατέρες και τις μητέρες ξεχωριστά για το πώς εμπλέκεται ο πατέρας στην ανατροφή του παιδιού, πόσο συχνά αλλάζει τις πάνες, ταΐζει και κάνει μπάνιο το μικρό, προετοιμάζει το γεύμα του ή το πηγαίνει στο γιατρό.
«Στηριχθήκαμε στις εκθέσεις των μητέρων επειδή σκεφτήκαμε ότι θα ήταν λιγότερο προκατειλημμένες», δήλωσε ο Rilling, που εκτός από συγγραφέας της μελέτης είναι και αναπληρωτής καθηγητής της ανθρωπολογίας και της ψυχιατρικής, καθώς και της επιστήμης της συμπεριφοράς.
Οι ερευνητές μέτρησαν επίσης την εγκεφαλική δραστηριότητα του κάθε άνδρα με λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI), την ώρα που οι πατέρες έβλεπαν φωτογραφίες των παιδιών τους σε διάφορες εκφράσεις: χαρούμενα, λυπημένα και ουδέτερα. Μια μαγνητική τομογραφία χρησιμοποιήθηκε επίσης για τη μέτρηση του μεγέθους των όρχεων του κάθε άνδρα.
«Τα ευρήματα – είπε ο Rilling – δείχνουν ότι οι άνδρες με μικρότερους όρχεις και χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης είχαν μεγαλύτερη συμμετοχή στη φροντίδα του παιδιού. Οι άνδρες με μικρότερο όγκο όρχεων είχαν επίσης ισχυρότερη νευρική αντίδραση. Η μαγνητική τομογραφία έδειξε περισσότερη δραστηριότητα στην κοιλιακή περιοχή της καλύπτρας, ένα κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου, όταν οι άνδρες έβλεπαν τις φωτογραφίες των παιδιών τους.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ενώ τα ευρήματα δείχνουν πως υπάρχει σύνδεση μεταξύ του μεγέθους των όρχεων και της συμμετοχής των ανδρών στην ανατροφή των παιδιών, η ανατομία δεν είναι ασφαλής τρόπος πρόβλεψης για το πιθανό γονεϊκό ρόλο ενός άνδρα.
«Θα μπορούσε να ισχύει και το αντίθετο, δηλαδή ότι όσο περισσότερο οι άνδρες εμπλέκονται στη φροντίδα των παιδιών, τόσο περισσότερο οι όρχεις τους συρρικνώνονται», προσθέτει ο Rilling.
Ο Δρ Joseph Alukal, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Μαιευτικής και Γυναικολογίας και Ουρολογίας στο Langone Medical Center της Νέας Υόρκης δήλωσε ότι οι ερευνητές αντιμετωπίζουν ένα περίπλοκο θέμα και πως η μελέτη κάνει κάποιες επιστημονικές παραδοχές. Τόνισε, ωστόσο, πως αυτές οι παραδοχές δεν είναι βέβαιο ότι έχουν επαρκή κάλυψη.
«Δεν μπορεί να συσχετίζουμε το μέγεθος των όρχεων με τις ορμόνες. Το μέγεθος των όρχεων, αν αποκλείσει κανείς έναν τραυματισμό, είναι σταθερό. Το επίπεδο της τεστοστερόνης δεν είναι σταθερό. Τα επίπεδα της τεστοστερόνης είναι εξαιρετικά μεταβλητά, ανάλογα με την ώρα της ημέρας, αλλά και με άλλους παράγοντες», σημειώνει.
Ενώ οι ερευνητές του Emory έκαναν ένα ενιαίο τεστ αίματος για να μετρήσουν τα επίπεδα της τεστοστερόνης στους άνδρες, ο Alukal πρότεινε ότι για να είναι πιο ακριβείς οι μετρήσεις, θα έπρεπε να γίνουν πολλαπλές εξετάσεις αίματος, την ίδια ακριβώς ώρα της ημέρας για πολλές μέρες και να χρησιμοποιηθεί ο μέσος όρος.
Τα ευρήματα της μαγνητικής τομογραφίας, σύμφωνα με τον Alukal εγείρουν πολλά ερωτήματα.
«Τι μπορεί να μας πει για το θέμα η μαγνητική; Μάς έχει βοηθήσει με την κατανόηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας, αλλά υπάρχει μια εντελώς διαφορετική αλληλεπίδραση όταν ένας γονιός βλέπει ένα παιδί και διαφορετική όταν βλέπει μια εικόνα του. Δεν είναι και το καλύτερο υποκατάστατο. Το θέμα είναι πολύπλοκο και η μελέτη έχει καταφέρει να κάνει απλώς μερικές… γρατσουνιές», καταλήγει.