Ενδείξεις ότι το παιδί έχει πρόβλημα κοινωνικοποίησης

Τα τρία πρώτα χρόνια της ανάπτυξης του βρέφους χαρακτηρίζονται από δραματικές συναισθηματικές αλλαγές. Ενα παιδί προσχολικής ηλικίας μαθαίνει πώς να ελέγχει τα συναισθήματά του.

Μαθαίνει πώς είναι να παίζει με τα άλλα παιδιά και πώς να σκέφτεται πιο ανεξάρτητα. Αν υπάρχουν προβλήματα κοινωνικοποίησης, συνήθως θα εμφανιστούν στη διάρκεια των πρώτων χρόνων της ζωής του παιδιού και μπορούν να αναγνωριστούν από μερικά σημάδια και ενδείξεις που αποτελούν πραγματικές «κόκκινες σημαίες».

Εάν παρατηρήσετε ένα συγκεκριμένο μοτίβο προβλημάτων κοινωνικοποίησης του παιδιού σας, αναζητήστε επαγγελματική βοήθεια και παροχή συμβουλών, όσο μπορείτε νωρίτερα, ώστε να καταφέρετε να τα επιλύσετε όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Πρόωρες σχέσεις

Κατά την προσχολική ηλικία, ένα παιδί αναπτύσσει ένα βασικό αίσθημα της εμπιστοσύνης του κόσμου που το περιβάλλει, μέσω ασφαλών σχέσεων με τα άτομα που το φροντίζουν. Ο εγκέφαλος ενός μωρού έχει περίπου 100 δισεκατομμύρια νεύρα που χρειάζονται περιβαλλοντική διέγερση για να σχηματίσουν συνδέσεις που θα καθορίσουν τη συναισθηματική του ανάπτυξη. Καλλιεργείστε προσεκτικά τη φροντίδα που είναι απαραίτητη για το σχηματισμό υγιών συνδέσεων στον εγκέφαλο του παιδιού, ώστε η συναισθηματική του ανάπτυξη να είναι ομαλή. Οι άνθρωποι που περνούν πολύ χρόνο με τα μωρά, είναι ουσιαστικά οι «αρχιτέκτονες» της συναισθηματικής τους ανάπτυξης, γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να είναι άτομα κατάλληλα για μια τέτοια φροντίδα.

Αντίσταση στην επαφή

Ενα παιδί που δεν θέλει να το αγγίζετε, μπορεί να έχει πρόβλημα κοινωνικοποίησης. Ενα καλά κοινωνικοποιημένο παιδί επιδιώκει τη γονική επαφή και την αγάπη, όταν είναι ανασφαλές, μόνο ή όταν αισθάνεται στοργή. Ενα παιδί που δεν θέλει να αγγίξει κανέναν και να το αγγίξει κανένας, παρουσιάζει συμπτώματα όπως το να σπρώχνει το φροντιστή του, ή να γίνεται επιθετικό όταν αυτός προσπαθεί να το προσεγγίσει. Παρατηρήστε αν αυτό είναι μια μόνιμη κατάσταση και όχι μια περιστασιακή αντίδραση. Αν συμβαίνει το πρώτο, τότε αποτελεί μία ένδειξη προβλήματος κοινωνικοποίησης.

Υπερβολικά εξαρτημένο

Ωστόσο, ακόμα και ένα παιδί που βρίσκεται στην «αντίθετη όχθη», είναι δηλαδή υπερβολικά εξαρτημένο ή προσκολλημένο στον άνθρωπο που το φροντίζει, μπορεί επίσης να έχει πρόβλημα κοινωνικοποίησης. Μπορεί να φοβάται να αντιμετωπίσει νέες καταστάσεις και να διστάζει να δοκιμάσει αν του ζητήσετε να κάνει κάτι καινούργιο. Γεγονότα που δημιουργούν χαρά στα άλλα παιδιά, όπως είναι η βόλτα ή μια εκδρομή για να γνωρίσουν άλλα παιδιά, για αυτό το παιδί μπορεί να είναι μια τρομακτική προοπτική. Δεν μπορεί να παρηγορηθεί εύκολα, παρά τις όποιες διαβεβαιώσεις του δοθούν ότι δεν είναι κάτι φοβερό να βρεθεί σε έναν χώρο με πολλά άλλα παιδάκια και οι φόβοι του τείνουν να γίνονται υπερβολικοί και να αντιδρά σπασμωδικά.

Αμέτοχο ή αδιάφορο

Ενα αμέτοχο παιδί δεν μπορεί να εκφράσει περιέργεια όταν βρίσκεται μπροστά σε νέες καταστάσεις. Συνήθως δεν θα εκφράσει την προτίμησή του, δεν θα περιεργαστεί ένα νέο μέρος, θα αδιαφορήσει για τα άλλα παιδιά που βρίσκονται μαζεμένα σε ένα σημείο. Ενα αμέτοχο παιδί δεν εκφράζει τα συναισθήματά του, ακόμα κι όταν εκτίθεται σε καταστάσεις που στα περισσότερα παιδιά θα προκαλούσαν σωματικό πόνο, ψυχικό πόνο ή αγωνία.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει