ΠΟΥ: Συγκαλεί συνάντηση στη Γκάνα για τον Εμπολα

Η επιδημία Εμπολα που ξέσπασε σε τρεις χώρες της Δυτικής Αφρικής, είναι ήδη η πιο θανατηφόρα μέχρι σήμερα με 635 κρούσματα και 367 θανάτους και αναμένεται να είναι η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί μέχρι τώρα.

Κι αυτό επειδή έχει «χτυπήσει» κάποιες από τις πιο φτωχές χώρες στον κόσμο, που αγωνίζονται με λίγα μέσα και κόντρα στις αντιξοότητες να αντιμετωπίσουν τη θανατηφόρα ασθένεια.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είχε αναφέρει πριν μερικές ημέρες πως υπάρχει «επείγουσα ανάγκη» να συντονιστεί η δράση πέρα από τα σύνορα των τριών χωρών και σ’ αυτό το πλαίσιο παίρνει την πρωτοβουλία να συγκαλέσει μια συνάντηση στην Ακρα της Γκάνας για την Τρίτη, 1 Ιουλίου, στην οποία θα πάρουν μέρος οι τρεις εμπλεκόμενες χώρες, καθώς και άλλα έθνη που γνώρισαν ανάλογες εστίες επιδημίας του Εμπολα στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει θεραπεία για τη θανατηφόρα ασθένεια που προκαλείται από τον ιό Εμπολα, ο οποίος έχει μια περίοδο επώασης από 2 έως 21 ημέρες και ξεκινά με κόπωση πριν εξελιχθεί σε πονοκέφαλο, εμετό, διάρροια και στη συνέχεια σε πολλαπλή ανεπάρκεια οργάνων και μαζική εσωτερική αιμορραγία.

Ο Εμπολα αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1976 στο Κονγκό και πήρε το όνομά του από τον ποταμό όπου αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί μέσω της άμεσης επαφής με το αίμα ή με εκκρίσεις ενός μολυσμένου ατόμου ή από αντικείμενα που έχουν μολυνθεί με μολυσμένες εκκρίσεις. Το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών αναφέρει ότι η ασθένεια πιθανότατα φτάνει στον άνθρωπο από μολυσμένα ζώα ή από νυχτερίδες φρούτων, που είναι και ο πλέον πιθανός υποψήφιος.

Ο Εμπολα σκοτώνει περισσότερο από το ήμισυ των θυμάτων και η θεραπεία του σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από το πόσο ενυδατωμένος θα παραμείνει ο ασθενής, καθώς η νόσος συνεχίζει την πορεία της.

Η καταπολέμηση του Εμπολα εξαρτάται από το κατά πόσο θα σταματήσει η εξάπλωσή του και θα εκπαιδευτούν οι άνθρωποι σχετικά με το πώς θα προστατεύσουν τον εαυτό τους και θα απομονώσουν τους ασθενείς και τους νεκρούς (αφού τα πτώματα εξακολουθούν να μεταδίδουν την ασθένεια), καθώς και από το κατά πόσο θα αναφέρουν ποιος μολυσμένος έχει έρθει σε επαφή με άλλους ανθρώπους, ώστε να τους απομονώσουν.

Γουινέα

Η πρώτη περίπτωση της επιδημίας εντοπίστηκε στη Γουινέα στις 21 Μαρτίου και από τότε υπήρξαν συνολικά 396 κρούσματα και 280 θάνατοι, καθώς εξαπλώθηκε πέρα από τις απομακρυσμένες περιοχές και έφτασε μέχρι την πρωτεύουσα Κόνακρι. Οι ειδικοί λένε πως ίσως η επιδημία να έχει αρχίσει ήδη από τον Ιανουάριο.

Ο Εμπολα ξεκινά συνήθως από τις απομακρυσμένες περιοχές και μπορεί να μεσολαβήσουν διάφορες λοιμώξεις πριν διαπιστωθεί η ασθένεια, γεγονός που καθιστά την ακριβή ημερομηνία έναρξης σχεδόν αδύνατο να γίνει αντιληπτή. Η εκπαίδευση είναι η κύρια στρατηγική για την καταπολέμηση της διάδοσης και στη Γουινέα έχουν χρησιμοποιηθεί ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά σποτ που λένε στους ανθρώπους πώς να παραμείνουν ασφαλείς από την ασθένεια, καλώντας τους να πάνε αμέσως στα νοσοκομεία, εάν είναι άρρωστοι. Ενας από τους κύριους στόχους είναι να τους εξηγήσουν πώς να ασχολούνται με τους νεκρούς: Πλένοντας το πτώμα του θύματος πριν την ταφή, όπως συνηθίζεται, μπορεί η ασθένεια να μεταδοθεί.

Λιβερία

Λίγο μετά το ξέσπασμα που εντοπίστηκε στη Γουινέα, ο ιός πέρασε τα σύνορα με τη γειτονική Λιβερία στις 30 Μαρτίου, αν και από τότε αυτό το μικρό έθνος έχει τα λιγότερα κρούσματα με μόλις 63 περιπτώσεις και 41 θανάτους.

Το υπουργείο Υγείας έχει δημιουργήσει κέντρα θεραπείας και άρχισε μια εκστρατεία για την επιβράδυνση της εξάπλωσης της νόσου, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης του πληθυσμού από πλευράς των επαγγελματιών της υγείας για τη χρήση προστατευτικού ιματισμού, ενώ απαγορεύεται στα νοσοκομεία να διώχνουν ασθενείς με συμπτώματα Εμπολα.

Απαγορεύεται, επίσης, στα πιθανά θύματα να ταφούν χωρίς να εξεταστούν και να εκδοθεί ένα πιστοποιητικό θανάτου που να αναφέρει αν το θύμα έχει προσβληθεί από τη νόσο και ποιοι έχουν έρθει σε επαφή μαζί του.

Σιέρα Λεόνε

Ο Εμπολα εντοπίστηκε στη Σιέρα Λεόνε στα τέλη Μαΐου. Από τότε έχει εξαπλωθεί σε τουλάχιστον δύο περιοχές με 176 κρούσματα και 46 θανάτους.

Οπως και στις άλλες χώρες, στη Σιέρα Λεόνε δημιουργήθηκε μια εθνική ομάδα εργασίας με καθημερινές συναντήσεις στις πληγείσες περιοχές. Ενα από τα κύρια εμπόδια για την αναχαίτιση της ασθένειας έχει να κάνει με την καταπολέμηση των δημοφιλών φόβων με τους οποίους αντιμετωπίζεται η ασθένεια ως «δαιμονικό». Σε μια πρόσφατη περίπτωση στο χωριό Sadialu, οι κάτοικοι έκαψαν το κέντρο θεραπείας, θεωρώντας ότι τα φάρμακα που χορηγούνται για την ασθένεια στα θύματα ήταν στην πραγματικότητα αυτά που την προκάλεσαν.

Το υπουργείο Υγείας έχει επίσης προειδοποιήσει ότι η στέγαση μολυσμένου ατόμου συνιστά έγκλημα και υποστήριξε ότι πολλοί άνθρωποι προσπάθησαν να ξεφύγουν από τα νοσοκομεία, αποκρύπτοντας την κατάστασή τους.